Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2022/4598 Esas 2022/13548 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir hüküm, temyiz edilmiştir. Mahkeme, kaçak eşya bulundurmak suçundan suçlu bulduğu sanığa ceza vermiştir. Ancak Yargıtay Ceza Dairesi, kararı şu sebeplerle bozmuştur: 1) Ceza miktarının yanlış belirlenmesi, 2) İlgili yasaların yanlış uygulanması, 3) Zincirleme suç oluşumu hakkında yeterli değerlendirme yapılmaması, 4) İnfaz rejimi yanlış belirlenmesi. Bozma kararı sonucunda, sanığın cezasının 58. maddeye göre değil, diğer hükümlere göre düzenlenmesi gerektiği belirtilmiştir. Kararda bahsi geçen kanun maddeleri ise şunlardır: TCK'nun 3/1, 61, 43, 52/2, 52, 58; 5607 sayılı Kanun; 6455 sayılı Yasa; 6545 sayılı Yasa'nın 3/18, 89, 3/5, 3/10, 5/2 maddeleri.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 5607 sayılı Kanuna muhalefet
HÜKÜM : Hükümlülük

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
1. Ele geçirilen kaçak eşyanın miktarına göre, temel cezada TCK'nun 3/1 ve 61. maddesi uyarınca teşdit uygulanarak alt sınırdan uzaklaşılması suretiyle hüküm kurulması gerektiğinin gözetilmemesi,
2. Suç tarihinde yürürlükte olan 6455 sayılı Yasanın 3/18. maddesi ile suç konusu eşyanın fahiş değerde olduğu nazara alınarak, sonradan yürürlüğe giren 6545 sayılı Yasanın 89. maddesi ile değişik 3/18 maddesi delaletiyle 3/5, 3/10, 3/22, 5/2. maddeleri ayrı ayrı somut olaya uygulanarak belirlenen sonuç cezalar karşılaştırılmak suretiyle lehe yasanın tespiti yerine, denetime olanak verecek şekilde bu husus tartışılmadan 6545 sayılı Yasa ile değişik 3/18. maddesi delaletiyle 3/5, 3/10, 3/10-son maddeleri uyarınca hüküm kurulduğu gibi eşyanın değeri fahiş olduğu halde Mahkemenin kabulüne göre 3/22-1.cümle uyarınca cezada artırım yapılmadan yazılı şekilde hüküm tesisi,
3. Dairemizce de kabul gören Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun 08.04.2014 tarihli, 2013/7-591 Esas, 2014/171 Karar ve 16.05.2017 tarih, 2015/398 Esas ve 2017/272 Karar sayılı kararlarında ayrıntıları belirtildiği gibi; suçun işleniş biçimi, suçun işlenmesindeki özellikler, fiillerin işleniş yer ve zamanı, fiiller arasında geçen süre, korunan değer ve yarar, hareketin yöneldiği maddi konunun niteliği, olayların oluş ve gelişimi ile dış dünyaya yansıyan diğer tüm özellikler birlikte değerlendirilip, sanığın eylemlerini bir suç işleme kararının icrası kapsamında gerçekleştirip gerçekleştirmediği ve hakkında TCK'nun 43. maddesinin uygulanıp uygulanmayacağı hususlarının tartışılarak belirlenmesi bakımından;
Temyiz incelenmesine konu bu dosyaya ilişkin suç tarihinin 12.12.2013, iddianame düzenleme tarihinin ise 13.06.2014 olduğu,
Yapılan UYAP sorgulamasında, Dairemizin 2021/13948 Esas sırasında kayıtlı olan ... 1. Asliye Ceza Mahkemesi'nin 2020/635 Esas, 2020/697 Karar sayılı dosyasında suç tarihlerinin 04.12.2013 ve 06/12/2013, iddianame düzenleme tarihlerinin ise 13.12.2013 ve 20/12/2013 olduğu,
Bu dosyalardaki eylemlerin benzer suç vasfına yönelik olduğu gözetilerek suç tarihine ve işlenen suçun niteliğine göre adı geçen sanığın eylemlerinin TCK'nun 43. maddesi kapsamında zincirleme biçimde kaçakçılık suçunu oluşturup oluşturmadığının takdir ve değerlendirilmesi bakımından dosyaların incelenmesi, gerektiğinde birleştirilmesi ve sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesi gerekirken yazılı şekilde hüküm tesisi,
4. Doğrudan verilen adli para cezasının bir gün karşılığının belirlenmesi sırasında TCK'nun 52/2. madde ve fıkrası yerine TCK'nun 52. maddesine atıf yapılmak suretiyle CMK'nun 232/6. maddesine muhalefet edilmesi,
5. Sanık hakkında hem adli para cezası, hem de hapis cezası verildiği ve adli para cezaları için TCK'nun 58. maddesine göre tekerrür hükümleri uygulanamayacağı halde tekerrür hükümleri uygulanmasına karar verilirken hiçbir ayrım yapmaksızın sanığın cezasının TCK'nun 58. maddesi uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmesi,
Yasaya aykırı, katılan Gümrük İdaresi adına Hazine vekili ve sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK'nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 06/10/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.