MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki tescil davasının yapılan duruşması sonunda kurulan hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı Hazine tarafından istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği düşünüldü:

K A R A R

Davacılar, dava dilekçesinde sınırlarını bildirdikleri ... kasabası, Karşıyaka mahallesi, Kiresendere mevkiinde bulunan taşınmazın tapuda kayıtlı olmadığını, kadastro sırasında tescil harici bırakıldığını, tescil harici bırakma işleminden, sonradan haberdar olduklarını, çekişmeli taşınmaza komşu bulunan taşınmazların kadastro sırasında adlarına tesbit edildiğini, bu taşınmazın da adlarına tesbit edilip tapulanan yerlerden olduğunu zannettikleri için bugüne kadar dava açılmadığını, kazandırıcı zamanaşımı zilyedliği yoluyla taşınmaz edinme koşullarının yararlarına oluştuğunu iddia ederek, Medenî Kanunun 713. maddesi hükmüne göre adlarına tescilini istemişlerdir.
Mahkemece, çekişmeli taşınmazın tescil harici bırakılmış tarım arazisi olduğu, davacılar yararına kazandırıcı zamanaşımı yoluyla mülk edinme koşullarının oluştuğu gerekçesiyle, davanın kabulü ile 306 ada içinde bulunan ve bilirkişi raporuna ekli krokide (A) ile gösterilen 1361,48 m2 yüzölçümlü bölümün davacılar ... ve ... adlarına tapuya tesciline karar verilmiş, hüküm davalı Hazine tarafından temyiz edilmiştir.
Dava dilekçesindeki açıklamaya göre dava, Medenî Kanunun 713. maddesi hükmü uyarınca tapusuz olan taşınmazın tescili istemine ilişkindir.
Çekişmeli taşınmazın bulunduğu yerde orman kadastrosu, 3402 sayılı Kanun gereğince yapılacak genel arazi kadastro çalışmalarına esas olmak üzere, 6831 sayılı Kanun gereğince 1989 yılında yapılarak, daha sonra yapılan arazi kadastrosu ile birlikte 10.11.1994 tarihinde ilân edilerek, 12.12.1994 tarihinde kesinleşmiştir. Genel arazi kadastro işleminin kesinleşme tarihi ile davanın açıldığı tarih arasında 20 yıllık süre geçmemiştir.
Kadastro çalışmaları sırasında tesbit dışı kalan bir yer hakkında kadastro tutanağı düzenlenmemekle beraber, bu işlem bir kadastro işlemidir. Bu tür taşınmazlar üzerinde hak iddia edenler için izlenmesi gereken yol, eski 766 sayılı Kanunun 2. maddesinde ve halen yürürlükte olan ve uygulanan 3402 sayılı Kanunun 7/4. maddesinde belirtilmiş olup, anılan maddelerde öngörülen süreler içersinde hak iddiasında bulunulmaması halinde, tesbit dışı bırakılma işlemi kesinleşir.
Tesbit dışı bırakılan bir yerin, Medenî Kanunun 713/1. maddesi ve 3402 sayılı Kanunun 14 ve 17. maddeleri hükümlerine göre tapuya tescil edilebilmesi için tesbit dışı bırakma işlemine ilişkin paftanın düzenlenme tarihinden dava tarihine kadar 20 yıldan fazla süre ile taşınmazın kanunda belirtilen koşullar altında tasarruf edilmesi gerekir. Somut olayda; toplanan delil ve belgelere göre, dava konusu taşınmazın tesbit dışı bırakılma işleminin yapıldığı, 1994 tarihi ile davanın açıldığı 29.01.2009 tarihleri arasında 20 yıllık kanunî edinme süresi dolmamıştır.
Bu açıklamalara göre, kazandırıcı zamanaşımı yoluyla kazanma koşullarının davacı yararına gerçekleştiğinden söz edilemez.
Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 19.02.1997 gün ve 1996/8-768 E. – 1997/100 K. ve 18.02.1998 gün ve 1998/8-15 E. - 129 K. ile 10.11.2000 gün ve 2000/8-1264 E. - 2000/1250 K. sayılı kararları da aynı doğrultuda olup, bu uygulama dairemizde ve Hukuk Genel Kurulunda istikrarlı bir şekilde devam etmekte ve kökleşmiş içtihat niteliğini almış bulunmaktadır.
Açıklanan hususular gözönünde bulundurularak açıklanan gerekçe ile davanın reddine karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde hüküm kurulması usûl ve kanuna aykırıdır.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalı Hazinenin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA 09.10.2012 günü oy birliği ile karar verildi.