Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2021/8668 Esas 2022/15038 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir hüküm temyiz edilmiş. Sanığın elinde 146 paket kaçak ve bandrolsüz sigara ele geçirilmiş. Sanık, sigaraları kişisel kullanımı için satın aldığını beyan etmiş. Temyiz incelemesinde, kaçak sigaraların ticari amaçla bulundurulduğuna dair kesin ve inandırıcı delil elde edilemediği için, tüm dosya kapsamına göre sanığın kaçak sigaraları ticari amaçla bulundurduğuna yönelik kararının yetersiz gerekçe ile verildiği belirtilmiştir. Kararda, suç tarihinde yürürlükte olan kanunlar ve sonradan yapılan değişiklikler de açıklanmıştır.
5607 sayılı kanunun 3/5, 3/10, 3/18 ve 3/22. maddeleri sebebiyle suçun cezası belirlenirken, 7242 sayılı kanunun 61. maddesi gereği, eşyanın değerinin hafif veya pek hafif olması halinde cezalarda indirim yapılması gerektiği belirtilmiştir. Ayrıca, 7242 sayılı kanunun 62. maddesindeki etkin pişmanlık uygulamasının da dikkate alınması gerektiği vurgulanmıştır.
TCK'nun 53. maddesi uyarınca Anayasa Mahkemesi kararının da gözetilmesi gerektiği, yerel mahkemenin cezanın belirlenmesi konusundaki görevine ilişkin zorunluluk vurgulanmıştır.
Karar, 5320 sayılı kanunun 8/1. maddesi gereği, hükmün yetersiz gerekçeler ve yasal hatalar sebebiyle bozulmasına karar verilmiştir.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi

SUÇ : 5607 sayılı Kanuna muhalefet
HÜKÜM : Hükümlülük, müsadere
Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
Katılan ... İdaresi vekilinin temyiz dilekçesinin dosya arasında ve UYAP kayıtlarında bulunmaması karşında, sanığın temyiz istemine yönelik olarak yapılan incelemede;
25.03.2014 tarihli olay tutanağına göre, caddede yürüyen sanığa elindeki çanta içerinde ne bulunduğu sorulduğunda, içmek amacıyla satın aldığı kaçak sigaraların bulunduğunu beyan etmesi üzerine, poşet içerindeki toplam 146 paket kaçak ve bandrolsüz sigara ele geçirildiği olayda; sanığın aşamalardaki savunmasında sigaraları içmek için satın aldığını beyan etmesi ve Dairemizin istikrar kazanan uygulamalarına göre ele geçen sigaranın miktar itibariyle kişisel kullanım kapsamında kalması karşısında, tüm dosya kapsamına göre, sanığın kaçak sigaraları ticari maksatla bulundurduğuna ilişkin mahkumiyetine yeter, her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil elde edilemediği gözetilerek beraati yerine yazılı şekilde dosya kapsamına uymayan yetersiz gerekçe ile mahkumiyetine karar verilmesi,
Kabule göre de;
1- Suç tarihi ve ele geçen eşyanın niteliğine göre sanığın eyleminin 11.04.2013 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6455 sayılı yasa ile değişik 5607 sayılı Yasanın 3/18. maddesi kapsamında kaldığı, ancak suç tarihinden sonra 28.06.2014 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren halen yürürlükte bulunan 6545 sayılı Yasa ile değişik 5607 sayılı Yasanın 3/18-son cümle delaletiyle anılan Yasanın 3/5, 3/10. madde ve fıkraları kapsamında bulunduğu;
Hükümden sonra 15.04.2020 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 7242 sayılı Yasanın 61. maddesi ile 5607 sayılı Yasanın 3/22. maddesine eklenen "Eşyanın değerinin hafif olması halinde verilecek cezalar yarısına kadar, pek hafif olması halinde ise üçte birine kadar indirilir." şeklindeki düzenlemenin sanık lehine hükümler içermesi, yine 7242 sayılı Yasanın 62. maddesi ile değiştirilen 5607 sayılı Yasanın 5/2. maddesine eklenen fıkra uyarınca, kovuşturma aşamasında etkin pişmanlık uygulamasının olanaklı hale geldiği ve anılan madde uyarınca suça konu kaçak eşyanın gümrüklenmiş değerinin iki katı tutarındaki miktarın hüküm verilinceye kadar Devlet Hazinesi’ne ödenmesi halinde verilecek cezada indirim uygulanacağının hüküm altına alındığı gözetilerek,
Suç tarihinde yürürlükte olan 6455 sayılı yasa ile değişik 5607 sayılı Yasa ile 6545 ve 7242 sayılı Yasalar ile değiştirilen 5607 sayılı Yasanın 3/18. maddesinin yollamasıyla 3/5, 3/10, 3/22, 5/2. madde ve fıkralarının somut olaya uygulanarak, belirlenen sonuç cezalar karşılaştırılmak suretiyle sanığın hukuki durumunun tayin ve takdiri ile, 5237 sayılı TCK'nun 7. maddesi ve 7242 sayılı Yasanın 63. maddesi ile 5607 sayılı Yasaya eklenen geçici 12. maddenin 2. fıkrası gözetilerek sonucuna göre uygulama yapma görevinin de yerel mahkemeye ait bulunması zorunluluğu,
2- TCK'nun 53. maddesinin uygulanması açısından 24.11.2015 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 E. - 2015/85 K. sayılı kararı gözönünde bulundurularak hüküm oluşturulmasının gerektiğinin gözetilmemesi,
Yasaya aykırı, sanık ...’ın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 27.10.2022 tarihinde oy birliği ile karar verildi.