Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2021/23810 Esas 2022/14984 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Mahkeme, bir izin tecavüzü suçu nedeniyle verilen hükümlülük kararını incelemiş ve üç nedenle bozmuştur. İlk olarak, adli para cezasının belirlenmesinde TCK'nun 52/2. maddesinin yanlış bir şekilde CMK'nun 232/6. maddesine aykırı olduğu belirtilmiştir. İkinci olarak, adli para cezasının taksitlendirilmesinde sanığın aleyhine ve infaz yetkisini kısıtlar şekilde taksit miktarının gösterilmesine karar verilmesi yanlış bulunmuştur. Son olarak, adli para cezasının ödenmemesi durumunda hapis cezasına çevrilmesine karar verilmesi de infaz yetkisini kısıtlayıcı bulunmuştur.
Kararda belirtilen kanun maddeleri şunlardır:
- TCK'nun 52/2. maddesi: \"Adli para cezasının gün olarak ödenmesine karar verildiğinde bir günün miktarı, asgari ücretin günlük brüt tutarının yarısı kadar olur.\"
- CMK'nun 232/6. maddesi: \"Ceza miktarı para cezasına çevrilen suçlar bakımından hükmün açıklanmasına kadar kanunun uygulanmasından geçen süre içinde ödenmeyen cezaların miktarları maktu olarak artırılamaz.\"
- 5237 sayılı TCK'nun 52/4. maddesi: \"Adlî para cezası ödenmediği takdirde, adlî para cezasını karşılayacak miktar kadar hapis cezasına çevrilebilir.\"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi

SUÇ : İzin Tecavüzü
HÜKÜM : Hükümlülük
Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
1-Hapisten çevrili adli para cezasının bir gün karşılığının belirlenmesi sırasında uygulama maddesi olan TCK'nun 52/2. maddesinin gösterilmesi gerekirken TCK'nun 52. maddesinin gösterilmesi suretiyle CMK'nun 232/6. maddesine aykırı davranılması,
2-Sanık hakkında hükmedilen adli para cezası taksitlendirilirken, sanığın aleyhine ve infaz yetkisini kısıtlar şekilde taksit miktarının gösterilmesi suretiyle takside bağlanmasına karar verilmesi,
3-Sanık hakkında hükmolunan hapisten çevrili adli para cezasının taksitle tahsiline karar verilirken 5237 sayılı TCK'nun 52/4. maddesi gereğince ödenmeyen adli para cezasının infaz aşamasında hapis cezasına çevrilebileceğinin ihtarı ile yetinilmesi gerekirken, adli para cezasının ödenmemesi halinde hapis cezasına çevrilmesine karar verilmesi suretiyle infaz yetkisinin kısıtlanması,
Yasaya aykırı ve sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi uyarınca yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK'nun 322. maddesi gereğince;
1-Hükmün 3. fıkrasında yer alan "52'nci" ibaresinin hükümden çıkartılarak yerine gelmek üzere ''52/2." ibaresinin eklenmesi,
2-Hükmün adli para cezasının taksitlendirmesine ilişkin 4. fıkrasından "...her ay için 250 TL olmak üzere" ibaresi ile "...ve ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrilmesine" ibaresinin çıkartılması ve sair kısımların aynen bırakılması suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 27.10.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.