Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2021/12388 Esas 2022/15412 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık, sevk ve idaresindeki araçta 162 paket kaçak sigara ele geçirilmesi nedeniyle yargılanmıştır. Sanık, kaçak sigaraları arkadaşlarına ikram etmek için bulundurduğunu savunmuştur. Ancak mahkeme, sanığın ticari amaçla kaçak sigara bulundurduğuna ve naklettiğine dair yeterli delil olduğu gerekçesiyle mahkumiyet kararı vermiştir. Sanık bu kararı temyiz etmiş ve Yargıtay, mahkumiyet hükmünü bozmuştur.
Bunun yanı sıra, sanığın farklı bir dosyada mahkum edilmesine ilişkin temyiz de incelenmiştir. Kararda, sanığın eyleminin 5607 sayılı Yasa ile değişik 3/18. maddesi kapsamında olduğu ancak sonrasında değişen yasal düzenlemelerin dikkate alınması gerektiği belirtilmiştir. Ayrıca, mahkumiyet hükmünde yazım hatası ve bir kanun maddesinin iptali nedeniyle düzeltme yapılmıştır.
Kanun Maddeleri:
- 5607 sayılı Yasa, 3/5, 3/10, 3/18-son cümle, 3/22, 5/2, geçici 12. madde
- 5237 sayılı TCK, 7. madde, 53. madde (bazı bölümleri iptal edilen)
- 6455 sayılı Yasa
- 6545 sayılı Yasa
- 7242 sayılı Yasa, 61. madde, 62. madde

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 5607 sayılı Yasaya aykırılık
HÜKÜM : Hükümlülük, müsadere

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
I- Sanığın mahkemenin birleşen 2014/494 Esas sayılı dosyası hakkında kurduğu mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Olay tarihinde sanığın sevk ve idaresindeki araçta 162 paket kaçak sigara ele geçirilmesi şeklinde gerçekleşen olayda; sanığın aşamalardaki savunmalarında ele geçirilen kaçak sigaraları arkadaşlarına ikram etmek için bulundurduğunu beyan ettiğinin anlaşılması karşısında, dava konusu kaçak eşyaların sanık tarafından ticari amaçla bulundurduğuna ve naklettiğine ilişkin cezalandırılmasına yeterli, savunmasının aksine her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil elde edilemediği gözetilerek beraati yerine yazılı şekilde mahkumiyet kararı verilmesi.
Yasaya aykırı, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’nıın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA,
II- Sanığın 2015/4 Esas sayılı ana dosya yönünden kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyizinin incelenmesinde ise;
Suç tarihi ve ele geçen eşyanın niteliğine göre sanığın eylemlerinin 11/04/2013 tarihli Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 6455 sayılı Yasa ile değişik 5607 sayılı Yasanın 3/18. maddesi kapsamında kaldığı, ancak suç tarihinden sonra ise 28/06/2014 tarihli Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Yasa ile değişik 5607 sayılı Yasanın 3/18-son cümle delaletiyle anılan Yasanın 3/5, 3/10. madde ve fıkraları kapsamında bulunduğu;
Hükümden sonra 15.04.2020 tarihli Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 7242 sayılı Yasanın 61. maddesi ile 5607 sayılı Yasanın 3/22. maddesine eklenen "Eşyanın değerinin hafif olması halinde verilecek cezalar yarısına kadar, pek hafif olması halinde ise üçte birine kadar indirilir. "şeklindeki düzenlemenin sanık lehine hükümler içermesi, yine 7242 sayılı Yasanın 62. maddesi ile değiştirilen 5607 sayılı Yasanın 5/2. maddesine eklenen fıkra uyarınca kovuşturma aşamasında etkin pişmanlık uygulamasının olanaklı hale geldiği ve anılan madde uyarınca suça konu kaçak eşyanın gümrüklenmiş değerinin iki katı tutarındaki miktarın hüküm verilinceye kadar Devlet Hazinesine ödenmesi halinde verilecek cezada indirim uygulanacağının hüküm altına alındığı gözetilerek,
Suç tarihinde yürürlükte olan 6455 sayılı Yasa ile değişik 5607 sayılı Yasa ile 6545 ve 7242 sayılı Yasalar ile değiştirilen 5607 sayılı Yasanın 3/18. maddesinin yollamasıyla 3/5, 3/10, 3/22 ve 5/2. maddelerinin somut olaya uygulanarak belirlenen sonuç cezalar karşılaştırılmak suretiyle sanığın hukuki durumunun tayin ve takdiri ile 5237 sayılı TCK'nun 7. maddesi ve 7242 sayılı Yasanın 63. maddesi ile 5607 sayılı Yasaya eklenen geçici 12. maddenin 2. fıkrası nazara alınarak sonucuna göre uygulama yapma görevinin de yerel mahkemeye ait bulunması zorunluluğu,
Kabule göre ise;
1. Sanığın eyleminin suç tarihinde yürürlükte bulunan 5607 sayılı Yasanın 6455 sayılı Yasa ile değişik 3/18. maddesi kapsamındaki suçu oluşturduğu gözetilmeksizin, hükmün gerekçe kısmında fiilin hem 5607 sayılı Yasanın 3/5-10. maddesinde hem de aynı Yasanın 3/18. maddesinde yazılı iki ayrı suçu oluşturduğunun ve TCK'nun 44. maddesi uyarınca en ağır cezayı içeren yazılı maddeler gereğince mahkumiyete karar verildiğinin belirtilmesi,
2. 24.11.2015 tarihli 29542 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile 5237 sayılı TCK'nun 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptal edilmesi nedeniyle anılan maddenin değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
3. Dava konusu kaçak eşyanın müsaderesi sırasında uygulama maddesi olan TCK'nun 54/4. maddesi yerine fıkra numarası gösterilmeksizin TCK'nun 54. maddesinin yazılması suretiyle CMK'nun 232/6. maddesine aykırı davranılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK'nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 01.11.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.