Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2021/20437 Esas 2022/16139 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Mahkeme, 5607 sayılı Yasaya muhalefet suçundan sanık ... ve ... hakkında verilen kararı görüşmek üzere toplandı. İlk olarak, sanık ... hakkında kurulan beraat hükmünü inceledi ve bu kararı uygun buldu. Ancak, sanık ... hakkında verilen mahkumiyet hükmüne ilişkin temyiz istemlerini de inceledi. Kararda, suç tarihinde yürürlükte olan yasal düzenlemelerin yanı sıra daha sonraki yasal değişiklikler de dikkate alındı. 7242 sayılı Yasa'nın 61. maddesi ile 5607 sayılı Yasaya eklenen hükümler, sanığın lehine hükümler içeriyordu. Bu nedenle, sanığın hukuki durumunun tayini ve takdiri mahkemeye aitti. Sonuç olarak, sanık ...'ın hapis cezasına çarptırılması yerine adli para cezası verilmesine karar verildi ve bu cezanın taksitlendirilmesine de gerek olmadığı belirtildi. Kararda bahsi geçen kanun maddeleri ise şöyleydi: 5607 sayılı Yasanın 3/5, 3/10, 3/18-son cümle, 3/22 ve 5/2 maddeleri, 6455 sayılı Yasa, 6545 sayılı Yasa ve 7242 sayılı Yasa'nın 61 ve 62. maddeleri, 5237 sayılı TCK'nun 7. maddesi ve 5607 sayılı Yasa'ya eklenen geçici 12. maddenin 2. fıkrası.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 5607 sayılı Yasaya muhalefet
HÜKÜM : Sanık ... hakkında beraat, sanık ... hakkında hükümlülük, müsadere

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
I- Sanık ... hakkında kurulan beraat hükmüne yönelik temyiz istemlerinin incelenmesinde;
İhbar üzerine durması konusunda ikazda bulunulan ancak dur ihtarına uymayarak kaçmaya başlayan ve takip sonucu ancak durdurulabilen sanık ...'ın kullandığı ve sanık ...'un ön yolcu koltuğunda bulunduğu araçta ele geçen sigara miktarının 2.089 karton olması, olay tutanağına göre de sanıkların yakalandıkları esnada araçta kaçak sigara bulunduğunu beyan ettiklerinin belirtilmesi, sanık ...'un bu kadar yüklü miktarda sigaranın araçta taşındığından haberdar olmamasının kabulünün mümkün olmaması karşısında, sanıkların fikir ve eylem birliği içerisinde atılı suçu birlikte işledikleri gözetilmeksizin, sanık ...'un mahkumiyeti yerine yazılı şekilde beraatine karar verilmesi,
Yasaya aykırı, katılan ... İdaresi vekilinin ve o yer Cumhuriyet Savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’nun 321. maddesi uyarınca isteme uygun olarak BOZULMASINA,
II-Sanık ... hakkında kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz istemlerinin incelenmesinde ise;
Suç tarihi ve ele geçen eşyanın niteliğine göre sanığın eyleminin 11/04/2013 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 6455 sayılı Yasa ile değişik 5607 sayılı Yasanın 3/18. maddesi kapsamında kaldığı, ancak suç tarihinden sonra ise 28/06/2014 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Yasa ile değişik 5607 sayılı Yasanın 3/18-son cümle delaletiyle anılan Yasanın 3/5, 3/10. madde ve fıkraları kapsamında bulunduğu;
Hükümden sonra 15.04.2020 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 7242 sayılı Yasanın 61. maddesi ile 5607 sayılı Yasanın 3/22. maddesine eklenen "Eşyanın değerinin hafif olması halinde verilecek cezalar yarısına kadar, pek hafif olması halinde ise üçte birine kadar indirilir." şeklindeki düzenlemenin sanık lehine hükümler içermesi, yine 7242 sayılı Yasanın 62. maddesi ile değiştirilen 5607 sayılı Yasanın 5/2. maddesine eklenen fıkra uyarınca kovuşturma aşamasında etkin pişmanlık uygulamasının olanaklı hale geldiği ve anılan madde uyarınca suça konu kaçak eşyanın gümrüklenmiş değerinin iki katı tutarındaki miktarın hüküm verilinceye kadar Devlet Hazinesine ödenmesi halinde verilecek cezada indirim uygulanacağının hüküm altına alındığı gözetilerek,
Suç tarihinde yürürlükte olan 6455 sayılı Yasa ile değişik 5607 sayılı Yasa ile 6545 ve 7242 sayılı Yasalar ile değiştirilen 5607 sayılı Yasanın 3/18-son maddesinin yollamasıyla 3/5, 3/10, 3/22, 5/2. maddeleri somut olaya uygulanarak belirlenen sonuç cezalar karşılaştırılmak suretiyle sanığın hukuki durumunun tayin ve takdiri ile 5237 sayılı TCK'nun 7. maddesi ve 7242 sayılı Yasanın 63. maddesi ile 5607 sayılı Yasaya eklenen geçici 12. maddenin 2. fıkrası gözetilerek sonucuna göre uygulama yapma görevinin de yerel mahkemeye ait bulunması zorunluluğu,
Kabule göre de;
1-Yargılama sırasında 1.000,00 TL geliri olduğunu beyan eden sanık hakkında hapis cezası yanında hükmolunan 40.000,00 TL adli para cezasının yerinde olmayan gerekçe ile TCK'nun 52/4. Maddesi uyarınca taksitlendirilmesine yer olmadığına karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ... ve katılan ... İdaresi vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK'nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 03.11.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.