Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2019/6387 Esas 2022/15983 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Mahkeme, 5607 sayılı Yasaya muhalefetten hüküm verilmiş bir davayı ele almıştır. Yerel mahkemece verilen hükümden sonra yapılan temyiz başvurusunda, sanık lehine olan 7242 sayılı kanun maddelerinin dikkate alınması gerektiği belirtilmiştir. Ayrıca 5237 sayılı TCK'nun 53. maddesinde öngörülen hak yoksunlukları uygulanırken, 7242 sayılı kanunun 10. maddesi ile anılan maddeye yapılan değişiklik ve Anayasa Mahkemesi'nin iptal kararı nedeniyle, anılan maddenin yeniden değerlendirilmesi gerektiği vurgulanmıştır. Uzun süreli hapis cezası ertelenmeyen sanık hakkında TCK'nun 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca koşullu salıverilmesine karar verilmiş, ancak kendi altsoyu üzerindeki velayet hakları ile vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmasından yoksun bırakılması gerekirken, altsoyu dışındaki haklarından cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılması gerektiği belirtilmiştir. Dava konusu kaçak eşyanın müsaderesine ilişkin kısımda TCK'nun 54/4. maddesinin gösterilmesi gerekirken, yanlışlıkla TCK'nun 54. maddesi gösterilmiştir. Bu nedenlerle, hüküm BOZULMUŞTUR. Kanun maddeleri ise şöyledir: 5237 sayılı TCK'nun 7. maddesi, 5607 sayılı Yasaya eklenen geçici 12. maddenin 2. fıkrası ve 7242 sayılı kanunun 63. maddesi.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi

SUÇ : 5607 sayılı Yasaya muhalefet
HÜKÜM : Hükümlülük, müsadere
Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
1- Hükümden sonra 15.04.2020 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 7242 sayılı Yasanın 61. maddesi ile 5607 sayılı Yasanın 3/22. maddesine eklenen "Eşyanın değerinin hafif olması halinde verilecek cezalar yarısına kadar, pek hafif olması halinde ise üçte birine kadar indirilir." şeklindeki düzenlemenin sanık lehine hükümler içermesi, yine aynı Yasanın 62.maddesi ile değiştirilen 5607 sayılı Yasanın 5/2. maddesine eklenen fıkra uyarınca kovuşturma aşamasında etkin pişmanlık uygulamasının olanaklı hale geldiği ve anılan madde uyarınca suça konu kaçak eşyanın gümrüklenmiş değerinin iki katı tutarındaki miktarın hüküm verilinceye kadar Devlet Hazinesine ödenmesi halinde verilecek cezada indirim uygulanacağının hüküm altına alındığı gözetilerek, 5237 sayılı TCK'nun 7. maddesi ve 7242 sayılı Yasanın 63. maddesi ile 5607 sayılı Yasaya eklenen geçici 12. maddenin 2. fıkrası gözetilerek ilgili hükümlerin yasal koşullarının oluşup oluşmadığının saptanması ve sonucuna göre uygulama yapma görevinin de yerel mahkemeye ait bulunması zorunluluğu,
2- 5237 sayılı TCK’nun 53. maddesinde öngörülen hak yoksunlukları uygulanırken, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanunun 10. maddesi ile anılan maddede yapılan değişiklik ve Anayasa Mahkemesi'nin TCK'nun 53. maddesindeki hak yoksunluklarına ilişkin 24/11/2015 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanan 08/10/2015 tarihli ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararı nedeniyle, anılan maddenin yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Uzun süreli hapis cezası ertelenmeyen sanık hakkında 5237 sayılı TCK.nun 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca, aynı maddenin 1. fıkrasının (c) bendinde yazılı sanığın kendi altsoyu üzerindeki velayet hakları ile vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan koşullu salıverilmesine, altsoyu dışında kalanlarla ilgili bu hak ve yetkilerden ise cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi,
3-Dava konusu kaçak eşyanın müsaderesine ilişkin kısımda 5607 sayılı Yasanın 13/1.maddesi yollamasıyla TCK’nun 54/4. maddesinin gösterilmesi gerekirken 5607 sayılı Yasanın 13.maddesi yollamasıyla TCK’nun 54. maddesinin gösterilmesi suretiyle CMK'nun 232/6. maddesine muhalefet edilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK'nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 08.11.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.