Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/9951 Esas 2022/4814 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık, alkollü araç kullanarak katılanların içinde bulunduğu aracın arkasına çarparak bir kişinin nitelikli şekilde, bir kişinin de basit tıbbi müdahale ile giderilemeyecek şekilde yaralanmasına neden oldu. Asliye Ceza Mahkemesi, sanığı Taksirle yaralama suçundan mahkum etti ancak sanık müdafii, hüküm üzerine temyiz başvurusunda bulundu. Yapılan incelemeler sonucu sanığın eyleminin 5237 sayılı TCK'nın 89/4. maddesi kapsamında kaldığı ve ceza artırım yapılamayacağına karar verildi ancak mahkeme kararında bu kararın gözetilmediği belirtildi. Bu nedenle hüküm, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak bozuldu. Kanun maddeleri şöyle: TCK'nın 89/4, 89/2-a, 22/3, 62/1, 53/6.

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK'nın 89/4, 89/2-a, 22/3, 62/1, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Olay tarihinde sanığın 2.38 promil alkollü halde idaresindeki aracı ile gece vakti 22.30 sıralarında aydınlatmanın olduğu meskun mahalde yer alan iki yönlü yolda seyri sırasında gidiş istikametinde ve duraklamış olan katılanların içinde bulunduğu otomobilin arkasına kendi aracının sağ ön kısmıyla çarpması neticesinde bir kişinin nitelikli şeklide, bir kişinin de basit tıbbi müdahale ile giderilemeyecek şekilde yaralanmasına neden olduğu olayda,
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin, cezanın üst hadden tayin edildiğine, lehe hükümlerin uygulanması gerektiğine, katılanların içinde bulunduğu aracın, park yasağının olduğu bölgede duraklamış olduğuna ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Taksirle birden fazla kişinin yaralandığı olayda sanığın eyleminin 5237 sayılı TCK'nın 89/4. maddesi kapsamında kaldığı anlaşılmakla, sanığa verilen cezadan aynı kanunun 89/2-b. maddesi gereğince ayrıca artırım yapılamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA; 15.06.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.