Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/4922 Esas 2022/5066 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama, trafik güvenliğini tehlikeye sokma
Hüküm : 1-TCK'nın 89/1, 62/1, 53/6. maddeleri gereğince
mahkûmiyet
2-Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan, hüküm
kurulmasına yer olmadığına

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm ile trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan ise hüküm kurulmasına yer olmadığına ilişkin karar, sanık müdafii ve katılanlar vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
I-Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan sanık hakkında açılan davada, hüküm kurulmasına yer olmadığına ilişkin karara yönelik katılanlar vekilinin temyiz talebinin incelenmesinde;
Hüküm kurulmasına yer olmadığına (hüküm verilmesine yer olmadığına) ilişkin kararın CMK'nın 223/1. maddesinde belirtilen hüküm türleri arasında yer almaması sebebiyle temyiz kabiliyetinin bulunmadığının anlaşılması karşısında; dosyanın bu suç yönünden incelenmeksizin mahkemesine iadesinin temini için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
II-Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hükme yönelik sanık müdafii ve katılanlar vekilinin temyiz taleplerinin incelenmesine gelince;
Bozma ilamına fiilen uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin ve katılanlar vekilinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Olay günü, saat 20:00 sıralarında, 1,47 promil alkollü vaziyette olan sanığın sevk ve idaresindeki otomobil ile meskun mahal dışında, aydınlatması olmayan, iki yönlü, 7,20 metre genişliğinde, yağmurlu, ıslak zeminli asfalt kaplama yolda seyir halindeyken, hakkında ek takipsizlik kararı verilen ...’ın sürücülüğünü yapmış olduğu minibüsün kendisine yol vermesi gerektiği halde vermediğini düşünen sanığın minibüsü solladıktan sonra önüne geçerek yolu kapatmak suretiyle minibüsü durdurmaya çalıştığı, ilk iki seferde başarılı olamayan sanığın üçüncü kez minibüsü solladıktan sonra sanığın otomobili ile yolu kapatıp minibüsün geçmesini engelleyecek şekilde yolun ortasına park ederek aracından indiği, minibüs şoförü ... ile tartıştığı sırada karşı istikametten gelen ve hakkında ek takipsizlik kararı verilen ...'ın sevk ve idaresindeki kamyoneti ile yolda kendisine ayrılan bölümün kapatılmış olması ve geçecek bir yer bulamaması nedeniyle geç farkına vardığından, fren mesafesinin çok kısaldığı, bu nedenle yolun ortasında zorunlu olarak park halinde bulunan ...’a ait minibüsün sol kısmına kamyonetin sol ön kısmı ile çarpması sonucu, araç şoförleri ..., ... ile ...‘ın aracında yolcu olarak bulunan ..., ... ve ...'ın aracında yolcu olarak bulunan ...'ın basit tıbbi müdahale ile giderilebilir şekilde yaralandıkları, İstanbul Adli Tıp Kurumu Trafik İhtisas Dairesinin 04.05.2015 tarihli raporuna göre, kazanın meydana gelmesinde sanığın asli kusurlu olduğunun kabul ve tespit edildiği olayda; sanığın beş kişinin kişinin yaralanmasına sebebiyet verdiği ve katılanların her aşamada sanık ...'den şikayetçi olduklarını belirtmeleri karşısında, sanığın eyleminin TCK'nın 89/4. maddesi kapsamında olduğu ve birden fazla kişinin yaralanması nedeniyle TCK'nın 89/4. maddesi gereğince taksirle yaralama suçundan cezalandırılması gerekirken, suç vasfında yanılgıya düşülerek, sanık hakkında TCK'nın 89/1. maddesi uyarınca mahkumiyet hükmü kurulması,
2-Kaza anında 1,47 promil alkollü olduğu tespit edilen sanık hakkında, TCK'nın 22/3. maddesinde tanımlı bilinçli taksir hükümlerinin uygulanmaması,
3-CMK'nın 231/11. maddesi hükmünde denetim süresi içinde kasten yeni bir suç işlemesi halinde açıklanması geri bırakılan hükmün açıklanacağının belirtilmesine rağmen, hakkında taksirli suçtan dolayı mahkumiyet kararı verilen sanığın adli sicil kaydındaki hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kararın açıklanması için mahkemesine ihbarda bulunulmasına karar verilmesi,
4-Mahkemece bozma ilamına uyma kararı verilmeden yargılamaya devamla hüküm kurulması,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin ve katılanlar vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca isteme uygun olarak BOZULMASINA, 27.06.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.









Y.İşl.Md.