MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

Davacı, iş kazası sonucu maluliyetinden doğan maddi ve manevi tazminatın ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.

K A R A R

1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerektirici nedenlere göre ,davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki diğer temyiz itirazlarının reddine,
2- Davacı,iş kazası sonucunda %10.1 oranında sürekli iş göremez duruma gelmesi nedeni ile maddi ve manevi zararlarının giderilmesini istemiştir.
Borçlar Kanunu’nun 47. maddesi hükmüne göre hakimin özel halleri göz önünde tutarak manevi zarar adı ile sigortalıya verilmesine karar vereceği bir para tutarı adalete uygun olmalıdır. Hükmedilecek bu para, zarara uğrayanda manevi huzuru doğurmayı gerçekleştirecek tazminata benzer bir fonksiyonu olan özgün bir nitelik taşır. Bir ceza olmadığı gibi, mamelek hukukuna ilişkin zararın karşılanmasını da amaç edinmemiştir. O halde, bu tazminatın sınırı onun amacına göre belirlenmelidir. Takdir edilecek miktar, mevcut halde elde edilmek istenilen tatmin duygusunun etkisine ulaşmak için gerekli olan kadar olmalıdır. 22.06.1966 günlü ve 7/7 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararının gerekçesinde takdir olunacak manevi tazminatın tutarını etkileyecek özel hal ve şartlar da açıkça gösterilmiştir. Bunlar her olaya göre değişebileceğinden hakim bu konuda takdir hakkını kullanırken ona etkili olan nedenleri de karar yerinde objektif ölçülere göre isabetli bir biçimde göstermelidir.
Hakimin bu takdir hakkını kullanırken, ülkenin ekonomik koşulları, tarafların sosyal ve ekonomik durumları, paranın satın alma gücü, tarafların kusur durumu, olayın ağırlığı, davacının sürekli iş göremezlik oranı, işçinin yaşı, olay tarihi gibi özellikleri göz önünde tutması, hükmedilecek tutarın manevi tatmin duygusu yanında caydırıcılık uyandıran oranda olması gerektiği de söz götürmez.
Somut olayda ise,açıklanan bu ilkelere göre davacı yararına 8.000,00.-TL manevi tazminata hükmedilmesi gerekirken 5.000.00-TL hükmedilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
Ne var ki, bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden H.U.M.K.’nun 438/7. Maddesi uyarınca hüküm bozulmamalı, düzeltilerek onanmalıdır.
SONUÇ:Yukarıda açıklanan nedenlerle hüküm fıkrasının tamamen silinmesine, yerine;
1-Ücret alacağına ilişkin davanın tefrik edilerek aynı esasa kaydına,
2-Davanın kısmen kabulü ile 13.545.44-TL maddi tazminat ile 8.000,00 TL manevi tazminatın 19.10.2004 olay tarihinden işleyecek yasal faizi ile davalıdan alınarak davacıya verilmesine, fazla istemin reddine,
3-Alınması gereken 1.163,45 TL harçtan davacı tarafından yatırılan 353.60-TL peşin harcın indirimi ile kalan 809.85-TL harç giderinin davalıdan tahsili ile Hazineye gelir kaydına,
4-Davacı tarafından peşin olarak yatırılan 364.80- TL harç giderinin davalıdan alınarak davacıya ödenmesine,
5- Kabul ve reddedilen miktarlar nazara alınarak, davacı tarafından yapılan 375.20.-TL yargılama giderinden; takdiren 341.43- TL yargılama giderinin davalıdan alınarak davacıya verilmesine, kalan kısmın davacı üzerinde bırakılmasına,
6-Hüküm tarihinde yürürlükte olan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesine göre, hüküm altına alınan maddi ve manevi tazminat üzerinden ayrı ayrı hesaplanan toplam 2.585.45-TL avukatlık ücretinin davalıdan alınarak davacıya verilmesine, reddedilen manevi tazminat miktarı üzerinden de 575.00-TL avukatlık ücretinin davacıdan alınarak davalıya verilmesine’’ rakam ve sözcüklerinin yazılmasına ve hükmün bu düzeltilmiş şekli ile ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz harcının istek halinde ilgiliye yükletilmesine, 04.04.2011 gününde oybirliği ile karar verildi.