Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/1845 Esas 2022/5054 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davacı, uyuşturucu imal ve ticareti suçundan tutuklu kaldığı dönem için tazminat talebinde bulundu. Ancak mahkeme, davacının lehine tazminat şartlarının oluşmadığını belirterek davanın reddine karar verdi. Davacının tutukluluk süresi infaz görmediği için dava reddedildi. Mahkeme, tüm temyiz itirazlarını reddederek kararı onadı. Kanun maddeleri ise, davacının tazminat talebi nedeniyle 466 sayılı Kanun'a tabi olduğu belirtildi.

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : 466 sayılı Kanun gereğince tazminat
Hüküm : Davacının tazminat talebinin reddine

Davacının tazminat talebinin reddine ilişkin hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Tazminat talebinin dayanağı olan İstanbul Kapatılan 10. Ağır Ceza Mahkemesinin 2007/266 Esas – 2007/355 Karar sayılı ceza dosyası kapsamında, davacının uyuşturucu veya uyarıcı madde imal ve ticareti suçundan 02.06.2003 – 06.10.2005 tarihleri arasında 857 gün tutuklu kaldığı, yapılan yargılama sonunda beraatine hükmedildiği, beraat hükmünün 16.11.2007 tarihinde kesinleştiği, tutuklama tarihi itibariyle davanın yürürlükte bulunan 466 sayılı Kanuna tabi olduğu anlaşılmakla;
Davacının 100.000 TL maddi, 250.000 TL manevi tazminatın tutuklama tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile ödenmesi talebine ilişkin söz konusu davada, yerel mahkemece, İstanbul Kapatılan 10. Ağır Ceza Mahkemesinin 25.02.2020 tarihli cevabi yazısında, davacı hakkında düzenlenen tutuklama müzekkeresinin infaz görmediğinin bildirilmesi nedeniyle davanın reddedilmesinde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; mahkemece davacı lehine tazminat isteme şartlarının oluşmadığı gerekçe gösterilerek davanın reddine karar verilmesinde usule ve kanuna aykırı yön bulunmadığından, davacı vekilinin davanın kabul edilmesi gerektiğine, tutuklamanın infaz görmese de sırada beklemesinin manevi zarara neden olduğuna ilişkin tüm temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 27.06.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.