Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/4114 Esas 2022/5139 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ceza Dairesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Hüküm : Davanın reddine dair Denizli 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 2016/160 E-2016/359 K sayılı hükmüne karşı istinaf başvurusunun esastan reddi

Davacının tazminat talebinin reddine ilişkin hükme yönelik, Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 11. Ceza Dairesi tarafından yapılan istinaf incelemesi sonucunda 07.04.2017 tarihli, 2017/800 Esas, 2017/720 Karar sayılı "istinaf başvurusunun esastan reddine "ilişkin kararı davacı vekili tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Tazminat talebinin dayanağını oluşturan Denizli 8. Asliye Ceza Mahkemesinin 2012/1061-2013/209 sayılı ceza dava dosyası kapsamında 1219 sayılı Yasaya aykırılık (diş hekimi olmadığı halde diş hekimi gibi tıbbi müdahale de bulunmak eylemi) suçu nedeniyle davacının yetkilisi olduğu Özel Bahar Sağlık Hizmetleri Labarutuar şirketine ait diş hekimliğinde kullanılan malzeme ve aletlere 11.09.2006 tarihinde el konulduğu, yapılan yargılama sonucunda davacının mahkumiyetine; ancak el konulların mallara yönelik müsadere talebinin reddiyle iadesine karar verildiği, hükmün 10.02.2016 tarihinde kesinleştiği, el koyma tarihi itibariyle davanın yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemeleri Kanununa tabi olduğu;
Davacının 500 TL maddi, 50.000 TL manevi tazminatın ödenmesi talebine ilişkin söz konusu davada, yerel mahkemece, CMK'nın 141/1-j maddesi uyarınca davacı şirketin mal varlığı değerlerine koşulları oluşmadığı halde el konulduğundan, korunması için gerekli tedbirlerin alınmadığından ya da el konulan mal varlığı değerlerinin amaç dışı kullanıldığından veya zamanında geri verilmediğinden söz edilmesi olanaklı olmadığı ve el koyma işlemi de işlem tarihinde usul ve yasaya uygun olup, el koyma işleminden sonra söz konusu 1912 sayılı Yasada değişiklik yapıldığı, 5271 sayılı CMK'nın 144/1-b maddesinde de tazminata hak kazanmadığı halde sonradan yürürlüğe giren ve lehte düzenlemeler getiren kanun gereği, durumları tazminat istemeye uygun hale dönüşenlerin tazminat isteyemeyeceği düzenlendiğinden bahisle davanın reddine karar verilmesi üzerine davacı tarafından yapılan istinaf başvurusu üzerine Bölge Adliye Mahkemesince yapılan istinaf incelemesi sonucunda istinaf başvurusunun esastan reddine karar verildiği anlaşılmakla,

Denizli Sulh Ceza Mahkemesinin 2006/32 Değişik iş sayılı arama ve el koyma kararı doğrultusunda davacının yetkilisi olduğu şirkete ait işyerinde gerçekleştirilen arama sonucunda diş hekimi olmadığı halde diş hekimi gibi tıbbi müdahalede bulunduğundan bahisle işyerindeki diş hekimliğiyle ilgili araçlara suçta kullanıldığından bahisle el konulduğu, kaldıki el koyma tarihindeki 1219 sayılı Kanunun 41. maddesine göre işyerlerinde bulunan ve münhasıran diş hekimliği mesleğini icra etmekte kullanılan araç ve gereçlerin kime ait olursa olsun müsadere edileceğinin hüküm altına alındığı, ilgili maddede 08.02.2008 tarihli değişiklik ile işyerinde bulundurdukları diş hekimliği ile ilgili araç ve gereçlerin müsadere edileceği şeklinde metnin değiştirildiği, dolayısıyla el koyma tarihinde ve sonrasında devam eden el koyma işleminde hukuka aykırılık bulunmadığı, davacı hakkında yapılan yargılama sonucunda söz konusu suç nedeniyle mahkumiyetine; ancak TCK’nın 54/3. maddesi gereğince eşyaların müsaderesinin işlenen suça göre daha ağır sonuçlar doğuracağı ve hakkaniyete aykırı olduğundan bahisle müsaderesine yer olmadığıyla iadesine karar verildiği, kararın kesinleşmesine rağmen İl Sağlık Müdürlüğünde bulunan aletlerin davacı tarafından teslim alınmadığının belirtildiği değerlendirildiğinde CMK’nın 141/1-j maddesindeki tazminat isteme koşullarının oluşmadığı yönündeki mahkeme gerekçesinde isabetsizlik bulunmamakla,
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, davacı vekilinin davanın kabulü gerektiğine ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, usul ve Kanuna uygun bulunan Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 11. Ceza Dairesinin 07.04.2017 tarihli, 2017/800 Esas, 2017/720 karar sayılı istinaf başvurusunun esastan reddine ilişkin karara karşı yapılan temyiz isteminin isteme uygun olarak 5271 sayılı CMK'nın 302/1. maddesi uyarınca ESASTAN REDDİNE; 5271 sayılı CMK'nın 7165 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ve Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 8. maddesi ile değişik 304/1. maddesi uyarınca, dosyanın gereği için Denizli 1. Ağır Ceza Mahkemesine; kararın bir örneğinin de Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 11. Ceza Dairesine iletilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına GÖNDERİLMESİNE; 28/06/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.