Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/10450 Esas 2022/5142 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Ağır Ceza Mahkemesi, koruma tedbirleri nedeniyle tazminat davasında davacının talebinin kısmen kabul edilmesi kararı verdi. Davacı, 946,57 TL maddi ve 3.000 TL manevi tazminatın davalıdan alınarak kendisine verilmesini talep etti. Davalı vekili tarafından temyiz edilen karar incelendi ve fuhuşa teşvikten alınan tazminat miktarı nedeniyle hüküm davalı açısından kesin olduğu görüldü. Bu nedenle, HMK’nın geçici 3. maddesi uyarınca hükmün kesin olması ve temyiz sınırı ile hükmolunan tazminat miktarına göre davalı vekilinin temyiz istemi reddedildi. Kanun maddeleri: 6100 sayılı HMK geçici 3. madde, 5219 sayılı Kanunun 2. maddesi ile değişik HUMK’un 427. ve ek 4. maddeleri, 1086 sayılı HUMK’un 432. maddesi.

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Hüküm : Davacının tazminat talebinin kısmen kabulü ile 946,57 TL maddi, 3.000 TL manevi tazminatın davalıdan alınarak davacıya verilmesine

Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Karar tarihi itibariyle temyiz kesinlik sınırının 4.270 TL olduğu ve fuhuşa teşvik etmek suçundan 27.11.2008-20.01.2009 tarihleri arasında gözaltına alınan davacı lehine hükmedilen tazminat miktarının 3.946,57 TL olması nedeniyle hükmün davalı vekili açısından kesin olduğu görülmekle;
6100 sayılı HMK’nın geçici 3. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan ve 21.07.2004 tarihli Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanunun 2. maddesi ile değişik HUMK’un 427. ve ek 4. maddelerindeki temyiz sınırı ve hükmolunan tazminat miktarına göre hükmün kesin olması nedeniyle davalı vekilinin temyiz isteminin 1086 sayılı HUMK’un 432. maddesi gereğince isteme uygun olarak REDDİNE, 28/06/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.