Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2020/4514 Esas 2022/5329 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanığın taksirle öldürme suçundan mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii tarafından temyiz edildi. Sanık, kaza sırasında araçla direksiyon hakimiyetini kaybederek taklalar attı ve yanındaki yolcu öldü. Mahkeme, kazanın meydana gelmesinde sanığın asli kusurlu olduğunu ve bilinçli taksirle hareket ettiğini kabul etti. Ancak, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde failin güttüğü amaç ve saik gerekçesine dayanılamayacağına dikkat çekildiği için hükmün BOZULMASINA karar verildi. Daha sonra yapılan düzeltme ile sanığın taksire dayalı kusurunun ağırlığı dikkate alınarak aynı hüküm verildi. Kanun maddeleri: 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 61/1. maddesi (g) bendi, 5320 sayılı Kanun'un 8. maddesi, 1412 sayılı CMUK'un 321. ve 322. maddeleri.

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Olay günü saat 01.00 sıralarında sanığın sevk ve idaresindeki aracıyla meskun mahal dışında, iki yönlü, asfalt, kuru, virajlı yolda seyir halindeyken direksiyon hakimiyetini kaybederek gidiş istikametine göre sola doğru taklalar atarak yoldan çıktığı, kaza nedeniyle yanında yolcu olarak bulunan ...’ın öldüğü, mahkemece kazanın meydana gelmesinde sanığın asli kusurlu olduğunun kabul ve tespit edildiği, alınan doktor raporuna göre 233 promil alkollü vaziyette araç kullanan sanığın bilinçli taksirle hareket ettiği kabul edilen olayda;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanık müdafinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan "failin güttüğü amaç ve saik" gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; hükmün 1. bendindeki "sanığın amaç ve saiki" ibaresinin hüküm yerinden çıkarılarak yerine "failin taksire dayalı kusurunun ağırlı" ibaresinin eklenmesi ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA; 05.09.2022 tarihinde oybirliği ile karar verildi.