Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/3099 Esas 2022/5341 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Ceza Dairesi, davacının tazminat talebinin reddine ilişkin hükmün yerinde olduğunu karar verdi. Davacının rüşvet verme suçundan 242 gün tutuklu kaldığı, yapılan yargılama sonunda zamanaşımı nedeniyle düşme kararı verildiği ve tazminat talebinin kapsamının zamanaşımı nedeniyle düşme kararı verilmesine dayanan tazminat istemlerinin 466 sayılı Kanunun 1. maddesinde tahdidi şekilde sayılan tazminat istenebilecek haller içinde bulunmadığından davanın reddine karar verilmesi gerektiğine hükmetti. Kanunlar: CMK 144. madde, 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanunun 6. maddesi.

Mahkemesi :Ceza Dairesi

Davacının tazminat talebinin reddine ilişkin hükme yönelik, ... Bölge Adliye Mahkemesi 14. Ceza Dairesi tarafından yapılan istinaf incelemesi sonucunda 28.09.2017 tarihli, 2017/585 Esas, 2017/1430 Karar sayılı "istinaf başvurusunun esastan reddine" ilişkin kararı davacı vekili tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Tazminat talebinin dayanağı olan ... 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 2008/11 Esas – 2012/190 Karar sayılı ceza dosyası kapsamında, davacının rüşvet verme suçundan 28.08.2000 – 27.04.2001 tarihleri arasında 242 gün tutuklu kaldığı, yapılan yargılama sonunda 765 sayılı TCK’nın 102/3. maddesinde öngörülen zamanaşımı süresi taahhuk etmesi üzerine zamanaşımı nedeniyle düşme kararı verildiği, kararın da 11.02.2016 tarihinde kesinleştiği, tutuklama tarihi itibariyle davanın yürürlükte bulunan 466 sayılı Yasaya tabii olduğu anlaşılmakla;
Davacının 1.000 TL maddi, 30.000 TL manevi tazminatın tutuklama tarihinden itibaren işleyecek faizi ile ödenmesi talebine ilişkin söz konusu davada, yerel mahkemece CMK’nın 144. maddesi gözönüne alındığında genel veya özel af, şikâyetten vazgeçme, uzlaşma gibi nedenlerle hakkında kovuşturmaya yer olmadığına veya davanın düşmesine karar verilen veya kamu davası geçici olarak durdurulan veya kamu davası ertelenen veya düşürülenlerin tazminat isteyemeyeceğinden bahisle davanın reddine karar verilmesi üzerine davacı tarafından yapılan istinaf başvurusu üzerine Bölge Adliye Mahkemesince yapılan istinaf incelemesi sonucunda istinaf başvurusunun esastan reddine karar verildiği anlaşılmakla, davacı hakkındaki tutuklama işleminin 01/06/2005 tarihinden önce gerçekleşmiş olması nedeniyle 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanunun 6. maddesine göre, davanın 466 sayılı Kanun hükümlerine tabi olduğu ve tazminat isteminin kapsamı nazara alınarak, zamanaşımı nedeniyle düşme kararı verilmesi haline dayanan tazminat istemlerinin 466 sayılı Kanunun 1. maddesinde tahdidi şekilde sayılan tazminat istenebilecek haller içinde bulunmadığından 466 sayılı Kanunun 1. maddesinde tazminat davası açmak için aranan şartların gerçekleşmemesi nedeniyle davanın reddine karar verilmesi gerekirken, 5271 sayılı CMK hükümlerine göre değerlendirme yapılarak düşme kararı verildiğinden bahisle davanın reddine karar verilmesi, sonucu itibariyle doğru olduğundan bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, davacı vekilinin davanın kabul edilmesi gerektiğine ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, usul ve Kanuna uygun bulunan ... Bölge Adliye Mahkemesi 14. Ceza Dairesinin 28.09.2017 tarihli, 2017/585 Esas, 2017/1430 Karar sayılı istinaf başvurusunun esastan reddine ilişkin karara karşı yapılan temyiz isteminin isteme uygun olarak 5271 sayılı CMK'nın 302/1. maddesi uyarınca ESASTAN REDDİNE; 5271 sayılı CMK'nın 7165 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ve Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 8. maddesi ile değişik 304/1. maddesi uyarınca, dosyanın gereği için ... 8. Ağır Ceza Mahkemesine; kararın bir örneğinin de ... Bölge Adliye Mahkemesi 14. Ceza Dairesine iletilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına GÖNDERİLMESİNE; 06/09/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.