Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2020/1569 Esas 2022/5414 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Özel hayatın gizliliğini ihlal


Özel hayatın gizliliğini ihlal suçundan sanığın beraatine ilişkin hüküm, katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, incelenen dosya kapsamına göre, katılan vekilinin sanık hakkında yasal unsurları oluşan özel hayatın gizliliğini ihlal suçundan dolayı mahkumiyet kararı verilmemesinin isabetsiz olduğuna ilişkin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Dosya kapsamına göre, bir hastanenin endoskopi ünitesinde hemşire olarak görev yapan katılan ...’in mesai saatleri içinde hemşire giyinme odasında bir koltukta uzanıp, uyuduğu ana ilişkin görüntülerinin, aynı ünitede servis sorumlu hemşiresi olarak görevlendirilen sanık ... tarafından kameralı cep telefonuyla kaydedilip, söz konusu kaydın, katılana yönelik disiplin soruşturması başlatılması için ilgili idari makama verilmesi nedeniyle sanık hakkında TCK’nın 134/1. maddesindeki özel hayatın gizliliğini ihlal suçundan kamu davası açıldığı olayda;
Dosyada mevcut bilirkişi raporuna yansıyan ve üzerinde örtü ya da kıyafetleri bulunan katılanın uyuduğu esnada cinsel/fiziksel mahremiyetine müdahale edilmeksizin kaydedilen görüntülerini, ilgili idari makam dışında, üçüncü kişi ya da kişilerle paylaştığı ve/veya çoğaltarak dağıttığına ilişkin hakkında bir iddia ileri sürülmeyen sanığın, servis sorumlu hemşiresi olarak görevlendirilmesinden dolayı kaybolma olasılığı bulunan delillerin muhafazasını sağlayıp, katılanın mesai saatleri içinde hemşire giyinme odasında uyuyarak, hastalarla ilgilenmeyip, çalışma barışını bozduğunu ispatlama amacını taşıyan eylemlerinde, hukuka aykırı hareket ettiği bilinciyle davranmaması nedeniyle sanık hakkında CMK'nın 223/2-a. maddesi gereğince beraat kararı verilmesi gerekirken, aynı Kanunun 223/2-e. maddesi gereğince beraat hükmü kurulması,
Kanuna aykırı olup, katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılama gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; hüküm fıkrasının ilk paragrafının “1- Yapılan yargılama sonunda, sanığa yüklenen fiilin kanunda suç olarak tanımlanmamış olduğu anlaşıldığından, sanığın, üzerine atılı özel hayatın gizliliğini ihlal suçundan CMK’nın 223/2-a. maddesi gereğince beraatine,” ibareleri ile değiştirilmesi suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 07.09.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.