Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2022/2539 Esas 2022/5567 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat

Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davalı vekili ve davacı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1- Davalı vekilinin temyiz isteminin incelenmesinde;
Karar tarihi itibariyle temyiz kesinlik sınırının 5.810,00 TL olduğu ve kasten öldürme suçundan 18.04.2010 - 31.12.2012 tarihleri arasında 988 gün gözaltında ve tutuklu kalan davacı lehine hükmedilen tazminat miktarının 3.593,45 TL olması nedeniyle hükmün davalı açısından kesin olduğu görülmekle;
Davalı vekilinin temyizinin katılma yolu ile yapılmadığı dikkate alınarak, 6100 sayılı HMK’nın geçici 3. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan ve 21.07.2004 tarihli Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanunun 2. maddesi ile değişik HUMK’un 427. ve ek 4. maddelerindeki temyiz sınırı ve hükmolunan tazminat miktarına göre hükmün kesin olması nedeniyle davalı vekilinin temyiz isteminin 1086 sayılı HUMK’un 432. maddesi gereğince isteme uygun olarak REDDİNE,
2- Davacı vekilinin temyiz isteminin incelenmesine gelince;
Tazminat talebinin dayanağı olan ... 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 2015/40 Esas – 2015/74 Karar sayılı ceza dosyası kapsamında, davacının kasten öldürme suçundan 18.04.2010 - 31.12.2012 tarihleri arasında 988 gün gözaltında ve tutuklu kaldığı, yapılan yargılama sonunda kasten yaralama suçundan 2 yıl 6 ay hapis cezası ile mahkumiyetine, kasten öldürme suçundan beraatine hükmedildiği, beraat ve mahkumiyet hükümlerinin 20.05.2015 tarihinde kesinleştiği, tutuklama tarihi itibariyle yürürlükte bulunan 5271 sayılı CMK'nın 142. maddesinde öngörülen süre içinde yetkili ve görevli mahkemeye davanın açıldığı ve kanunda öngörülen yasal şartların oluştuğu anlaşılmakla;
Davacının tutukluluk süresinin mahkumiyet süresinden daha fazla olduğu gerekçesiyle 37.400,00 TL maddi, 20.000,00 TL manevi tazminatın gözaltına alınma tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile ödenmesi talebine ilişkin söz konusu davada, yerel mahkemece 8.087,20 TL maddi, 10.000,00 TL manevi tazminatın 19.12.2011 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile davalıdan alınarak davacıya ödenmesine hükmedilmesi üzerine dairemizce yapılan incelemede, davacı hakkında düzenlenen tutuklamaya sevk, sorgu, tutuklama ve tahliyeye ilişkin tüm tutanak, müzekkere ve belgelerin Yargıtay denetimine olanak verecek şekilde onaylı birer sureti temin edilip dosya içine alınarak, davacının hangi suç ya da suçlardan tutuklandığı belirlenip, tutuklama müzekkeresinin infaz edilip edilmediği, infaz edilmiş olması halinde, infaz tarihleri ceza infaz kurumundan sorularak, infaz edilen tutukluluk süresinin tereddüde mahal vermeyecek şekilde tespit edilmesi gerektiğinin gözetilmemesi, kabul ve uygulamaya göre de, davacının, mahkum olduğu 2 yıl 6 ay hapis cezasının tamamının tutukluluk süresinden düşülmesi suretiyle bihakkın tahliye tarihi itibariyle tazminata hak kazanacağı gözetilmeden, yazılı şekilde 5275 sayılı CGTİHK’na göre belirlenen şartla tahliye süresinin tutukluluk süresinden düşülmesi suretiyle belirlenen süre için tazminata hükmolunması, gerekçeleri ile hükmün bozulması üzerine yerel mahkemece duruşma açılıp, 1.593,45 TL maddi ve 2.000,00 TL manevi tazminatın 19.10.2012 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile davalıdan alınarak davacıya ödenmesine karar verilmesinde;
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre davacı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Davacının gözaltında ve tutuklu kaldığı 18.04.2010 - 31.12.2012 tarihleri arasındaki süreden kasten yaralama suçundan tayin olunan ceza miktarı düşüldükten sonra kalan kısım için net asgari ücret üzerinden hesaplanan ‘’1.789,81’’ TL yerine, hatalı hesap yapılarak bu miktarın altında kalacak şekilde ‘’1.593,45’’ TL olarak tayin edilmesi suretiyle, davacı alehine eksik maddi tazminata hükmolunması,
Bozmayı gerektirmiş olup, davacı vekilinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapmayı gerektirmeyen bu hususun aynı Kanunun 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasının (1) numaralı bendinde bulunan davacı lehine hükmolunan maddi tazminat miktarının “1.789,81” TL'ye yükseltilmesi suretiyle, sair yönleri usul ve Yasaya uygun bulunan hükmün isteme aykırı olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 12.09.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.