Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2022/1900 Esas 2022/5617 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi

Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
5271 sayılı CMK'nın 17/10/2019 tarihli ve 7188 sayılı Kanunun 24. maddesi yeniden düzenlenmiş olan "Basit Yargılama Usulü" başlıklı 251. maddenin 1. fıkrasında yer alan "Asliye Ceza Mahkemesince iddianamenin kabulünden sonra adli para cezasını ve/veya üst sınırı 2 yıl veya daha az süreli hapis cezasını gerektiren suçlarda basit yargılama usulünün uygulanmasına karar verilebilir." şeklindeki düzenlemeye göre basit yargılama usulünün uygulanıp uygulanmama takdirinin mahkemeye bırakıldığı, bozma ilamına uyularak yapılan yargılamada, gerekçeli kararda belirtildiği üzere, sanığın üstün yararı gözetilerek genel hükümlere göre yargılamaya devam edilmesine esas mahkemesince karar verildiği anlaşılmakla yapılan incelemede;
Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan sanık hakkında yapılan yargılama sonucunda, TCK'nın 179/2-3, 62. maddeleri gereğince 2 ay 15 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 231/5. maddesi gereğince sanık hakkındaki hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına, aynı maddenin 8. fıkrası uyarınca 5 yıllık denetim süresine tabi tutulmasına dair Şarkikaraağaç Sulh Ceza Mahkemesinin 25/04/2012 tarihli ve 2012/18 Esas - 2012/160 Karar sayılı kararının 26/05/2012 tarihinde kesinleşmesine müteakip sanığın denetim süresi içinde 09/05/2015 tarihinde TCK'nın 179/3-2. maddesinde tanımlanan trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçunu işlediği ve Yalvaç Asliye Ceza Mahkemesinin bu suçlardan sanığın mahkumiyetine karar verdiği, hükmün 24/11/2015 tarihinde kesinleştiği ve ihbar üzerine dosya yeniden ele alınarak önceki hükmün 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 231/11. maddesi gereğince açıklanmasına dair Şarkikaraağaç Asliye Ceza Mahkemesinin 14/09/2021 tarihli ve 2021/150 Esas - 2021/281 Karar sayılı kararını kapsayan dosya incelendi.
Suç tarihinde idaresindeki araçla seyir halinde olan sanığın, kolluk görevlilerince yapılan rutin kontrolde alkolmetre ile yapılan ölçüm sonucunda 3.03 promil alkollü olduğunun tespit edildiği olayda, 11.06.2013 tarihinde yürürlüğe giren 6487 sayılı Kanunun 19. maddesi ile değişik 2918 sayılı Karayolları Trafik Kanununun “1.00 promilin üzerinde alkollü olduğu tespit edilen sürücüler hakkında ayrıca Türk Ceza Kanununun 179. maddesinin üçüncü fıkrası hükümleri uygulanır.” şeklindeki 48/6. maddesine göre 100 promilin üzerinde alkol veya uyuşturucu madde alınması sonrası araç kullanılmasının atılı suçun oluşması için yeterli olduğu anlaşılmakla;
Bozma üzerine yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanığın sair nedenlere ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Denetim süresinde kasıtlı suç işleyen sanık hakkında önceki hükmün CMK’nın 231/11. maddesi gereğince açıklanması sırasında uygulama maddesinin gösterilmemesi suretiyle CMK'nın 232/6. maddesine aykırı davranılması;
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi gereğince BOZULMASI, bu hususun yeniden yargılama yapılmaksızın CMUK’un 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden, hükmün 1. paragrafına "CMK’nın 231/11. maddesi gereğince hükmün açıklanmasına," ibaresinin eklenmesi suretiyle diğer yönleri usul ve Kanuna uygun olan hükmün isteme uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 13/09/2022 tarihinde oybirliği ile karar verildi.