Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2022/2512 Esas 2022/5656 Karar Sayılı İlamı

Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK’nın 85/1, 62/1, 50/1-a, 52/2-4, TCK’nın 50/6-7,53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet


Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii ve katılanlar vekili tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK'nın 52/4. maddesi yerine TCK'nın 50/6. maddesinin uygulanması bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya içeriğine göre, olay günü, gündüz vakti, açık havada, sanık ...’in sevk ve idaresindeki servis aracı otobüsle Yayla Bakliyat isimli işyerinin park alanına gelip yolcuları indirdikten sonra geriye doğru manevraya başladığı sırada, otobüsten inip nöbetçi kulübesine doğru yürüyen yaya ...’a aracının arka kısmıyla çarparak, yaklaşık beş metre sürüklemesi sonucu asli kusurlu olarak yayanın ölümüne neden olduğu olayda, mahkemece tayin edilen temel ceza miktarında isabetsizlik bulunmadığından, tebliğnamede bu hususta bozma öneren görüşe iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin eksik incelemeye, kusur durumuna, ceza miktarına yönelik, katılanlar vekilinin eksik incelemeye, bilinçli taksir hükümlerinin uygulanması gerektiğine, uygulanan takdiri indirimin hakkaniyete uygun düşmediğine yönelik yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine ancak;
Sanık hakkında hükmedilen uzun süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken uygulanan Kanun maddesinin gösterilmemesi suretiyle CMK'nın 232/6. maddesine ve adli para cezasının belirlenmesine esas alınan tam gün sayısının gösterilmemesi suretiyle TCK'nın 52/3. maddesine aykırı hareket edilmesi;
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin ve katılanlar vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak; yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususlarda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; hükmün (4) nolu bendi çıkarılarak yerine “Sanığa verilen 2 yıl 1 ay hapis cezasının sanığın sosyal ve ekonomik durumu, suçun işlenmesindeki özelliklere göre TCK'nın 50/4 maddesi delaletiyle TCK’nın 50/1-a maddesi uyarınca adli para cezasına çevrilmesine, TCK'nın 52/3. maddesi gereğince adli para cezasının belirlenmesine esas tam gün sayısının 760 tam gün olarak belirlenmesine, TCK'nın 52/2. maddesine göre günlüğü takdiren 20'TL den paraya çevrilerek 15.200TL adli para cezası ile cezalandırılmasına” ibaresinin eklenmesi suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA; 14.09.2022 tarihinde oybirliğiyle ile karar verildi.










Y.İşl.Md.