Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2020/4393 Esas 2022/5706 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme


Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Gündüz vakti, saat 12.00 sıralarında, yerleşim yeri dışında, yağmurlu havada, yüzeyi ıslak ve nemli, düşey güzargahı tehlikeli eğimli, yatay güzergahı tehlikeli virajlı olan, iki yönlü yolda, sanık idaresindeki otomobil ile seyir halindeyken viraja girdiğinde direksiyon hakimiyetini kaybederek karşı yönde seyreden kamyona çarpması kamyonun şeridinde sonucu sanığın aracında yolcu olarak bulunan ...’un öldüğü, sanığın tam kusurlu olarak kazaya sebebiyet verdiği olayda; sanığın kusuru, meydana gelen zararın ağırlığı dikkate alınarak, iki sınır arasında temel ceza belirlenirken suçun işleniş biçimi, failin taksire dayalı kusurunun yoğunluğu, maddede öngörülen cezanın üst sınırı nazara alınmak suretiyle, ... ve hakkaniyet kurallarına uygun şekilde asgari hadden bir miktar daha uzaklaşmak suretiyle ceza tayini gerektiğinin gözetilmemesi aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamış olup, sanık hakkında seçenek yaptırım uygulanmayacağına ilşkin mahkemenin takdirinde bir isabetsizlik bulunmadığından tebliğnamede bu yönden bozma isteyen görüşe iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1- Sanık hakkında, taksirle öldürme suçundan hüküm kurulurken uygulanan kanun maddesinin gösterilmemesi suretiyle TCK'nın 85/1 ve CMK'nın 232/6. maddelerine aykırı davranılması,
2- Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 05.03.2020 tarihli ve 2018/12-399 Esas - 2020/154 Karar sayılı ilamında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK'nın 61/1. maddesinin (f) bendinde yer alan "kastın yoğunluğu" gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden, hükmün (1) numaralı bendinde yer alan “kastın yoğunluğuna” ibaresinin çıkarılması, aynı bentte yer alan “....maddesi gereğince” ibaresinden önce gelmek üzere “TCK’nın 85/1.” yazılması suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün isteme aykırı olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 15.09.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.