Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/1605 Esas 2022/5851 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi


Özel hayatın gizliliğini ihlal suçundan sanık ...'ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 134/2 ve 62/1. maddeleri gereğince 2 yıl 1 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına dair ... 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 14.07.2020 tarihli ve 2019/166 Esas - 2020/200 sayılı Kararını kapsayan dosya incelendi.
Dosya kapsamına göre, sanık hakkında Mahkemesince 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 134/2. maddesi uygulanmak suretiyle tespit edilen 2 yıl hapis cezasından, anılan Kanunun 62/1. maddesi gereğince 1/6 oranında yapılan indirim sonucunda 1 yıl 8 ay hapis cezasına hükmedilmesi gerektiği gözetilmeden, 2 yıl 1 ay hapis cezasına karar verilmek suretiyle fazla ceza tayin edilmesinde isabet görülmediğinden bahisle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu ... Bakanlığının 30.12.2020 tarihli ve 94660652-105-41-18779-2020-Kyb sayılı kanun yararına bozma talebine atfen, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 22.01.2021 tarihli ve 2021/3387 sayılı ihbarnamesi ile daireye ihbar ve dava evrakı tevdii kılınmakla;
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Hakkında şantaj ile hakaret suçlarından hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verilen ve adli sicil kaydı bulunmayan sanık hakkında, TCK’nın 134/2. maddesindeki özel hayatın gizliliğini ihlal suçundan hükmedilen 2 yıl hapis cezasından, aynı Kanunun 62/1. maddesi gereğince 1/6 oranında indirim yapılması sonucunda, 1 yıl 8 ay hapis cezası hükmetmek yerine, hesap hatasından dolayı 2 yıl 1 ay hapis cezası hükmolunarak, “Sanığa verilen hapis cezasının miktarı gözönünde bulundurulduğunda, yasal imkansızlık nedeniyle 5271 sayılı CMK'nın 231/5. maddesinin, 5237 sayılı TCK'nın 50. maddesinin ve 51. maddesinin uygulanmasına YER OLMADIĞINA,” şeklinde kişiselleştirme kurumları değerlendirilip, fazla ceza tayin edilerek, yazılı şekilde mahkumiyet hükmü kurulmasında isabet görülmemiştir.
Açıklanan nedenlerle;
Kanun yararına bozma talebine dayanılarak düzenlenen ihbarnamedeki bozma isteği incelenen dosya kapsamına nazaran yerinde görüldüğünden, ... 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 14.07.2020 tarihli ve 2019/166 Esas - 2020/200 sayılı Kararının 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi uyarınca isteme uygun olarak BOZULMASINA, kişiselleştirme kurumlarının Mahkemesince yeniden değerlendirilmesi gerektiğinden, müteakip işlemlerin mahallinde buna göre yapılmasına, dosyanın mahalline gönderilmesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 21.09.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.