Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2020/4180 Esas 2022/6019 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık, taksirle öldürme suçu nedeniyle mahkum edildi. Ancak temyiz başvurusu sonrasında, TCK'nın 61/1. maddesinin (g) bendi ve (b) bendi gerekçelerine dayanılmadığı için hüküm bozuldu. Hüküm, suçu işlemesinde kullanılan araç ve güdülen amaç ve saikine dayanarak yeniden düzenlendi ve onaylandı. Kanun maddelerinin detaylı açıklaması yapılmadı.

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
01.12.2011 olan suç tarihinin gerekçeli karar başlığında yanlış yazılması, mahallinde düzeltilmesi mümkün görülmekle bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya içeriğine göre, 01.12.2011 tarihinde, saat 00.05 sıralarında, 2,354 promil alkollü sanık ...’ın sevk ve idaresindeki otomobil ile meskun mahal dışında, gece vakti, aydınlatmasız, bölünmüş tek yönlü yolda seyir halindeyken, olay mahalline geldiğinde kendisi ile aynı istikamette seyir halinde olan sürücü ... ’ın sevk ve idaresindeki çekiciye takılı yarı römorka arkadan çarpması sonucu aracında yolcu olan ...’in ölümüne, ...’in ise hayati tehlike geçirecek, sağ orbital bölgesinde kırık oluşacak ve basit tıbbi müdahale ile giderilemeyecek şekilde yaralanmasına neden olduğu olayda, kaza tespit tutanağı, 28.12.2011 tarihli trafik bilirkişi raporu ve Adli Tıp Kurumu ... Trafik İhtisas Dairesinin 12.06.2015 tarihli raporlarına göre sanığın dikkatsiz ve özensiz davranışlarından dolayı olayda tamamen kusurlu olduğu anlaşılmakla,
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, kararın adil olmadığına yönelik temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 05.03.2020 tarihli ve 2018/12-399 Esas-2020/154 Karar sayılı ilamında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK'nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan "failin güttüğü amaç ve saiki" gerekçesine ve (b) bendinde yer alan ''suçun işlenmesinde kullanılan araçlar'' gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi;
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konularda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün (1) nolu bendinde yer alan “suçu işlemesinde

kullandığı araç,” “güttüğü amaç ve saiki” ibarelerinin çıkarılması suretiyle, sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 28.09.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.