Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2020/4390 Esas 2022/6066 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık bir minibüs sürücüsü, kavşakta seyir halindeyken sol taraftan gelen bir kamyonete çarptı ve kamyonet sürücüsü ve kaldırımda yürüyen bir yayayı öldürdü. Mahkeme, minibüs sürücüsünün asli kusurlu, kamyonet sürücüsünün ise tali kusurlu olduğuna karar verdi. Ancak kararda, sanık minibüs sürücüsü hakkında TCK'nın 53/1. maddesi uyarınca hak yoksunluğuna hükmedilmesi yanlış bir uygulamaydı ve sanık için fazla ceza uygulandı. Ayrıca, TCK'nın 53/1. maddesi taksirli suçlarda uygulanamazken, sanık hakkında bu maddeye göre hak yoksunluğuna hükmedilmesi de hataydı. Bu nedenlerle, mahkeme kararı bozuldu ve sanık için daha uygun bir ceza tayini yapılması istendi. Kanun maddeleri olarak, TCK'nın 53/1, 85/1, 22/3, ve 62. maddeleri ile 1412 sayılı CMUK'un 321. ve 322. maddeleri belirtildi.

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi


Taksirle öldürme suçundan sanık ...’in mahkumiyetine ilişkin hüküm, katılan vekili tarafından, sanık ...’ın mahkumiyetine ilişkin hüküm ise sanık ... müdafii ve o yer Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:Yerleşim yerinde, iki yönlü yolda, saat 08:15 sıralarında, sanık ... idaresindeki minibüs ile seyir halinde iken kavşağa geldiği esnada, seyir istikametine göre sol tarafından kavşağa giren sanık ... idaresindeki kamyonete çarptığı, çarpmanın etkisiyle savrulan kamyonetin kaldırımındaki yayaya çarpması sonucu yayanın öldüğü sanık ...’ın geçiş önceliğine uymamak suretiyle asli kusurlu, sanık ...’in ise kavşakta hızını azaltmamak suretiyle tali kusurlu olarak kazaya sebebiyet verdiği olayda; mahkemece gerekçesi gösterilerek sanık ... hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmiş olduğundan, tebliğnamede bu yönden bozma isteyen görüşe iştirak edilmemiştir.
1- Sanık ...’in mahkumiyetine ilişkin hükme yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, katılanlar vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
TCK'nın 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarının taksirli suçlarda uygulanma olanağı bulunmadığı gözetilmeden, taksirle öldürme suçundan hüküm kurulurken anılan madde ile sanık hakkında hak yoksunluğuna hükmedilmesi,
Kanuna aykırı olup, katılanlar vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, yeniden yargılama gerektirmeyen bu hususun aynı Kanunun 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükmün hak yoksunluğuna ilişkin (5) nolu bendinin çıkarılarak diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
2- Sanık ...’ın mahkumiyetine ilişkin hükme yönelik temyiz taleplerinin incelenmesine gelince;Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık ... müdafinin ve o yer Cumhuriyet savcısının sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Kavşakta sağdan gelen araca ilk geçiş hakkını vermeyerek asli kusurlu olduğu kabul edilen sanık hakkında, bilinçli taksir koşullarının oluşmadığı gözetilmeden TCK'nın 22/3. maddesi uygulanarak fazla ceza tayini; Kabul ve uygulamaya göre ise;
a) Sanık hakkında TCK'nın 85/1. maddesi uyarınca belirlenen 2 yıl 6 ay hapis cezasında, TCK’nın 22/3. maddesi gereğince 1/3 oranında arttırım yapılması ve aynı Kanunun 62. maddesi uyarınca indirim yapıldıktan sonra 2 yıl 9 ay 10 gün hapis cezası yerine 2 yıl 6 ay hapis cezası tayin edilmesi,
b) TCK'nın 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarının taksirli suçlarda uygulanma olanağı bulunmadığı gözetilmeden, taksirle öldürme suçundan hüküm kurulurken anılan madde ile sanık hakkında hak yoksunluğuna hükmedilmesi,Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin ve o yer Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca hükmün isteme uygun olarak BOZULMASINA, 29.09.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.