Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2020/4414 Esas 2022/6279 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme



Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii ile katılanlar vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Dosya içeriğine göre; 30/07/2014 günü saat 12:30 sıralarında sanığın sevk ve idaresindeki ... ile meskun mahal içi, bölünmüş, iki şeritli, 50 km/saat hız sınırının bulunduğu, düz ve eğimli asfalt yolda seyir halindeyken kaza mahalli olan kontrolsüz kavşağa geldiğinde, kendisine hitaben ''DUR'' levhasına rağmen kontrolsüzce kavşağa giriş yapan ...'in idaresindeki araca çarpması neticesinde ...'in öldüğü ve aracında yolcu olarak bulunan katılan ... basit tıbbi müdahale ile iyileşemeyecek, hayati tehlike geçirecek ve vücudunda 4. derecede kemik kırığı oluşacak şekilde, katılan ... ise basit tıbbi müdahale ile iyileşemeyecek, hayati tehlike geçirecek ve vücudunda 6.derecede kemik kırığı oluşacak şekilde yaralandıkları kazada, kaza tespit tutanağı ile Adli Tıp Kurumu ... Trafik İhtisas Dairesi tarafından tanzim edilen 27/11/2015 tarihli raporda: sanığın, kavşağa yaklaşırken hızını azaltmaması sebebiyle tali kusurlu olduğu, ölen ...'in ise kavşaklarda ilk geçiş hakkı kuralına riayet etmemesi sebebiyle asli kusurlu olduğu belirtildiği anlaşılmakla, yapılan incelemede;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin bir nedene dayanmayan, katılanlar vekilinin ise sanık hakkında verilen cezadan takdiri indirimin hükümlerinin uygulanmaması gerektiğine ve sair nedenlere ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında hükmedilen uzun süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken TCK’nın 50/4. maddesi yönlendirmesi ile TCK’nın 50/1-a maddesi olarak gösterilmesi gerekirken TCK’nın 50 maddesi olarak gösterilmesi ve hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken, adli para cezasının belirlenmesine esas alınan tam gün sayısı ve uygulama maddesi olan TCK'nın 52/3. maddesinin gösterilmemesi suretiyle CMK'nın 232/6. maddesine aykırı hareket edilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususun aynı Kanunun 322.maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, hükmün 4. paragrafı çıkarılarak yerine “Sanığın sosyal ve ekonomik durumu nazara alınarak, TCK'nın 50/4. maddesi yollamasıyla 50/1-a.maddesi gereğince adli para cezasına çevrilmesine; TCK'nın 52/3. maddesi gereğince adli para cezasının belirlenmesine esas tam gün sayısının 910 tam gün olarak belirlenmesine, TCK'nın 52/2. maddesi gereğince sanığın ekonomik ve diğer şahsi halleri göz önünde bulundurularak bir gün karşılığı adli para cezasının takdiren 20 TL hesabıyla 18.200 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına" ibaresinin eklenmesi suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA 05/10/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.