Yargıtay 3. Hukuk Dairesi 2022/5888 Esas 2022/8593 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Tazminat davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kısmen kabul edildiği ve temyiz edildiği belirtilen bir karar açıklanmıştır. Kararda, 5219 ve 5236 sayılı yasalar ile HUMK'nın 427. maddesi gereğince kesinlik sınırının 01/01/2022 tarihinden itibaren 5.800,00 TL'ye çıkarıldığı belirtilmiştir. Kararın kesin nitelikte olduğu ve temyiz isteminin reddedilebileceği ifade edilmiştir. Temyiz dilekçesinin reddedildiği ve kararın usul ve kanuna uygun olduğu gerekçesiyle hükmün onandığı kaydedilmiştir. Kararda, 2.310,00 TL bakiye temyiz harcının temyiz eden davalıya yükletildiği belirtilmiştir. Kararın 6100 sayılı HMK'nın geçici madde 3 atfıyla 1086 sayılı HUMK'nın 440. maddesi gereğince tebliğinden itibaren 15 günlük süre içerisinde karar düzeltme yolu açık olduğu belirtilmiştir.
5219 sayılı Kanun, Türkiye Cumhuriyeti Anayasası'nın 71. maddesi hükmü uyarınca hazırlanan ve hakimlerin, yargıçların, savcıların ve noterlerin atanmalarına, görev ve yetkilerine ilişkin düzenlemeleri içeren kanundur.
5236 sayılı Kanun, Türkiye Cumhuriyeti Anayasası'nın 138. maddesi ile 6215 sayılı Kanunun ek 1. maddesiyle değiştirilen 141. maddesi uyarınca hazırlanan ve Türkiye Cumhuriyeti'nin yerleşik hukuk düzenine bağlı olmak kaydıyla, birleşme ve devletleşme yoluyla oluşan teşebbüslerin birleşme, devralma vb. işlemleri ve sözleşmeleri ile ilgili hususları düzenleyen kanundur.
HUMK (Hukuk Muhakemeleri Usulü Kanunu), Türk Medeni Kanunu'nun yürürlüğe girdiği 2002 yılından itibaren yürürlükten kaldırılan Türk Medeni Usul Hukuku'na ilişkin yasalardır. HUMK, Türkiye Cumhuriyeti'nde uygulanan usul hukuku ilkelerini düzenlemektedir.
6100 sayılı HMK (Hukuk Muhakemeleri Kanunu), 01/07/2012 tarihinden itibaren yürürlüğe giren ve 1086 sayılı HUMK'nın yerine geçen kanundur. HMK, Türkiye Cumhuriyeti'nde uygulanan usul hukuku ilkelerini düzenlemektedir.
1086 sayılı HUMK'nın 440. maddesi, kararın taraflara tebliğ edilmesi halinde, hükümlerin gereği yapılana kadar kararın tatbikine devam edilmesi gerektiğini belirtmektedir.
1989/3 Esas 1990/4 Karar sayılı İçtihadı Birleştirme Kurulu Kararı, \"kesinleşen hükümlerin temyiz edilemeyeceği\" ilkesinin genişletilmesiyle ilgili bir karardır. Bu karara göre, kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, Yargıtay'ca da temyiz isteminin reddine karar verilebilir.

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK (TÜKETİCİ) MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki tazminat davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde taraf vekillerince temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

1-5219 ve 5236 sayılı yasalar ile HUMK'nın 427. maddesinde öngörülen kesinlik sınırı 01/01/2022 tarihinden itibaren 5.800,00 TL'ye çıkarılmıştır.
Karar, verildiği tarih itibariyle kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01/06/1990 tarihli ve 1989/3 Esas 1990/4 Karar sayılı İçtihadı Birleştirme Kurulu Kararı uyarınca Yargıtay'ca da temyiz isteminin reddine karar verilebilir. Reddedilen ve davacı tarafından temyiz edilen miktar 5.000,00 TL olmakla davacının temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Dosyadaki yazılara, kararın bozmaya uygun olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, yerinde görülmeyen bütün temyiz itirazlarının reddi ile usul ve kanuna uygun olan hükmün onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda 1 nolu bentte açıklanan nedenlerle davacının temyiz isteminin REDDİNE, 2 nolu bentte açıklanan nedenlerle kararın ONANMASINA, 2.310,00 TL bakiye temyiz harcının temyiz eden davalıya yükletilmesine, 6100 sayılı HMK'nın geçici madde 3 atfıyla 1086 sayılı HUMK'nın 440. maddesi gereğince kararın tebliğinden itibaren 15 günlük süre içerisinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 08/11/2022 tarihinde oy birliği ile karar verildi.