Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2022/6296 Esas 2022/7022 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanığın yönetimindeki kamyonet ile gece vakti, aydınlatması bulunmayan meskun mahal dışında, tek yönlü yolda seyir halindeyken, aracının teknik özellikleri ve trafik durumunu göz önünde bulundurmadan yaya geçidinden geçmeye çalışan yaşlı bir yayanın yaşamını tehlikeye sokacak şekilde yaralanmasına neden olması sebebiyle taksirle yaralama suçundan mahkumiyetine karar verilmiştir. Temel ceza olarak 300 gün adli para cezası verilmiş ve mağdurun organlarının işlevinin yitirilmesine neden olacak şekilde yaralanması sebebiyle ceza bir kat artırılmıştır. TCK'nın 52/4. maddesi yerine 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddesi infaz aşamasında uygulanabileceği belirtilmiştir. Kararda ayrıca kazanın tamamen mağdurun kusurundan kaynaklanmadığı, hükmün açıklanmasının geri bırakılması kurumunun yetersiz gerekçelerle uygulanmadığı ve mağdura atfedilebilecek kusur bulunmadığına dair temyiz itirazları reddedilmiştir. Kanun maddeleri olarak TCK'nın 89/1. maddesi ve 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddesi belirtilmiştir.

Mahkemesi:Asliye Ceza Mahkemesi


Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ve katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:Sanığın yönetimindeki kamyonet ile açık havada, gece vakti, aydınlatması bulunmayan meskun mahal dışında, orta refüjle bölünmüş, tek yönlü, asfalt kaplama, yüzeyi kuru, düz devlet yolunun sağ şeridini takiben seyir halindeyken, gidiş istikametine göre yolun sol tarafından, uygun ortamı beklemeyip, araçlara ilk geçiş hakkını bırakmayarak, karşıdan karşıya geçmek için kontrolsüzce taşıt yoluna giren ve 7 metre genişliğindeki yolun büyük kısmını kateden 84 yaşındaki katılan mağdura, aracının sağ ön kısımlarıyla önlemsizce çarptığı olayda,
Aracının hızını; aracının teknik özellikleriyle görüş, yol, hava ve trafik durumunun gerektirdiği şartlara uydurmayıp, önlemsizce mağdur yayaya çarpmak biçimindeki tali kusurlu eyleminden dolayı mağdur yayanın yaşamını tehlikeye sokacak, hayat fonksiyonlarını ağır (6) derecede etkileyen kemik kırığı oluşacak, duyularından veya organlarından birinin işlevinin yitirilmesine neden olacak şekilde yaralanmasına neden olan sanığın sübut bulan eyleminin, TCK’nın 89/1. maddesindeki taksirle yaralama suçunu oluşturduğuna, temel cezanın asgari hadden uzaklaşılarak 300 gün adli para cezası olarak belirlenmesine, mağdurun duyularından veya organlarından birinin işlevinin yitirilmesine neden olacak şekilde yaralanması sebebiyle hükmolunan cezada bir kat artırım yapılmasına ilişkin yerel mahkemenin kabul ve uygulamasında dosya kapsamına göre bir isabetsizlik görülmemiştir. Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23.01.2018 tarihli, 2017/463 esas, 2018/20 karar sayılı ve 23.01.2018 tarihli, 2015/962 esas, 2018/16 karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK'nın 52/4. maddesi yerine 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddesinin uygulanması bozma nedeni yapılmamıştır.Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin kazanın tamamen mağdurun kusurundan kaynaklandığına, temel cezanın asgari hadden belirlenmemesinin isabetsiz olduğuna, icra takibi sonunda zarar giderildiği halde yetersiz gerekçelerle hükmün açıklanmasının geri bırakılması kurumunun uygulanmadığına, katılan vekilinin delillerin takdirinde yanılgıya düşüldüğüne, mağdura atfedilebilecek kusur bulunmadığına, hükmolunan cezanın yetersiz olduğuna ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, eleştiri dışında, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 19.10.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.