Ankara Yargıtay Avukatı Web Sitesi - 6136 sayılı Yasaya aykırılık - kasten yaralama - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2017/26454 Esas 2020/137 Karar Sayılı İlamı

6136 sayılı Yasaya aykırılık - kasten yaralama - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2017/26454 Esas 2020/137 Karar Sayılı İlamı

8. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/26454
Karar No: 2020/137
Karar Tarihi: 07.01.2020

6136 sayılı Yasaya aykırılık - kasten yaralama - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2017/26454 Esas 2020/137 Karar Sayılı İlamı

Özet:
Mahkeme, 6136 sayılı Yasaya aykırılık ve kasten yaralama suçlarından sanığın mahkumiyetine karar verdi. Ancak sanığın tekerrüre esas sabıkası bulunmaması nedeniyle daha önce aldığı hapis cezasının tekerrüre esas alınamayacağı gözetilmemişti. Ayrıca, sanığın kişiliğine, sosyal ve ekonomik durumuna ve suça olan pişmanlığına göre cezanın seçenek yaptırımlara çevrilebilmesi, adli sicili temiz olduğu için yeniden suç işlemeyeceği düşünülerek TCK'nın 51. ve CMK'nın 231. maddelerinin değerlendirilmesi gerektiği belirtilmişti. Bu nedenlerle, hükümler bu sebeplerden dolayı bozulmuştur.
Kanun Maddeleri:
- 6136 sayılı Yasaya aykırılık
- Kasten yaralama
- TCK'nın 50. maddesi
- TCK'nın 51. maddesi
- CMK'nın 231. maddesi
- 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi
- 1412 sayılı CMUK.nın 321. maddesi

8. Ceza Dairesi 2017/26454 E. , 2020/137 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 6136 sayılı Yasaya aykırılık, kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet

Gereği görüşülüp düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde gösterilen ve değerlendirilen delillere, mahkemenin soruşturma sonucunda oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanığın, yerinde görülmeyen sair temyiz itirazların reddine, ancak;
Başkaca tekerrüre esas sabıkası bulunmayan sanığın suç tarihinden sonra 22.10.2013 tarihinde kesinleşen Diyarbakır 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 2010/115 esas, 2010/285 karar sayılı mahkumiyet hükmünün tekerrüre esas alınamayacağının gözetilmemesi,
Suç tarihi itibariyle sanık hakkında hükmolunan kısa süreli hapis cezalarının sanığın kişiliğine, sosyal ve ekonomik durumuna, yargılama sürecinde duyduğu pişmanlığa ve suçun işlenmesindeki özelliklere göre TCK.nın 50. maddesinde düzenlenen seçenek yaptırımlara çevrilip çevrilmeyeceği, ayrıca sanığın adli sicil kaydına göre engel sabıkası bulunmaması karşısında yeniden suç işlemeyeceği hususunda edinilen kanaate göre TCK.nın 51. ve CMK.nın 231. maddesinin uygulanıp uygulanmayacağının değerlendirilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz itirazı bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebepten dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 07.01.2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.