MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi


Davacı vekili tarafından, davalılar aleyhine 18.10.2010 gününde verilen dilekçe ile geçit hakkı istenmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 06.12.2011 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davalılar tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:

K A R A R

Davacı, 450 parsel sayılı taşınmazı yararına, 4438 ve 4439 parsel sayılı taşınmazlardan Türk Medeni Kanununun 747. maddesi hükmü uyarınca geçit hakkı kurulmasını istemiştir.
Davalılar davanın reddini savunmuşlardır.
Mahkemece, davacıya ait 450 parsel sayılı taşınmaz yararına, 4438 parsel sayılı taşınmaz üzerinden 22.03.2011 tarihli fen bilirkişisi rapor ve krokisinden turuncu renkle, 3.seçenek olarak belirtilen 312,37m2"lik kısımdan geçit kurulmasına karar verilmiştir.
Hükmü, 4438 parsel sayılı taşınmaz malikleri davalılar ...,...,...,... temyiz etmişlerdir.
Ülkemizde arazi düzenlenmesinin sağlıklı bir yapıya kavuşmamış olması ve her taşınmazın yol ihtiyacına cevap verilmemesi geçit davalarının nedenidir. Geçit hakkı verilmesiyle genel yola bağlantısı olmayan veya yolu bulunsa bile bu yol ile ihtiyacı karşılanamayan taşınmazın genel yolla kesintisiz bağlantısı sağlanır. Uygulama ve doktrinde genellikle bunlardan ilkine “mutlak geçit ihtiyacı” veya “geçit yoksunluğu”, ikincisine de “nispi geçit ihtiyacı” ya da “geçit yetersizliği” denilmektedir.
Türk Medeni Kanununun 747/2 maddesi gereğince geçit isteği, önceki mülkiyet ve yol durumuna göre en uygun komşuya, bu şekilde ihtiyacın karşılanmaması halinde geçit tesisinden en az zarar görecek olana yöneltilmelidir. Zira geçit hakkı taşınmaz mülkiyetini sınırlayan bir irtifak hakkı olmakla birlikte, özünü komşuluk hukukundan alır. Bunun doğal sonucu olarak yol saptanırken komşuluk hukuku ilkeleri gözetilmelidir. Geçit gereksiniminin nedeni, taşınmazın niteliği ile bu gereksinimin nasıl ve hangi araçlarla karşılanacağı davacının sübjektif arzularına göre değil, objektif esaslara uygun olarak belirlenmeli, taşınmaz mülkiyetinin sınırlandırılması konusunda genel bir ilke olan fedakârlığın denkleştirilmesi prensibi dikkatten kaçırılmamalıdır.
Somut olaya gelince; davacının maliki olduğu 450 parsel sayılı taşınmazın mutlak geçit ihtiyacı içinde bulunduğu sabittir. Dosya içersindeki tapu kayıtlarına göre 451 parsel sayılı taşınmazın yüzölçümünün, üzerinden geçit kurulan 4438 parsel sayılı taşınmazın yüzölçümünden açıkça fazla olduğu anlaşılmaktadır.Fedakarlığın denkleştirilmesi ilkesi gereğince 451 parsel sayılı taşınmaz üzerinden krokide sarı renkle gösterilen 2 seçenekten geçit kurulması daha uygundur. Ancak, bilirkişi raporunda geçit güzergahında elektrik direği bulunduğu bildirilmiştir. Hal böyle olunca mahkemece mahallinde fen ve elektrik bilirkişiler vasıtasıyla yeniden keşif yapılmalı, yukarıda açıklanan güzergahta bulunan elektrik direğinin müşterek sınıra nakledilip edilemeyeceği maliyet hesabı çıkartılarak belirlenmeli, nakil işleminin maliyetinin makul fiyatları aşması halinde krokide sarı renkle gösterilen mevcut güzergahtan geçit kurulup kurulamayacağı araştırılmalı, elektrik direği nedeniyle geçit kurulmasının mümkün olmadığının kesin olarak belirlenmesi durumunda krokide yeşil renkle “A” harfi ile gösterilen kısımdan geçit kurulmalıdır.
Açıklanan bu yönler gözden kaçırılmak suretiyle yazılı olduğu şekilde karar verilmesi doğru olmadığından karar bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz itirazlarının yukarıda açıklanan nedenlerle kabulü ile hükmün BOZULMASINA, istek halinde peşin yatırılan temyiz harcının yatırana iadesine, 08.03.2012 tarihinde oybirliği ile karar verildi.