Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2020/4578 Esas 2022/7881 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık, taksirle öldürme suçundan mahkum edilmiştir. Olayda, sanığın aracıyla mağdurun ön kısmına çarptığı ve asli kusurlu olduğu anlaşılmıştır. Mahkeme, sanığın cezasını adli para cezasına çevirmiş ve sürücü belgesini 2 yıl süreyle geri almıştır. Mağdurların şikayetçi olmamasına rağmen hüküm kurulurken değerlendirilmediği gerekçesiyle temyiz itirazları reddedilmiştir. Ancak, hükümdeki ceza miktarıyla ilgili Kanun maddelerinin gösterilmemesi ve TCK'nın 50/4, 50/1-a, 52/3 ve CMK'nın 232/6. maddelerine aykırı hareket edilmesi nedeniyle karar bozulmuş ve ceza adli para cezasına çevrilmek üzere düzenlenmiştir. Sanığın cezası TCK'nın 50/4 ve 50/1-a maddeleri uyarınca belirlenmiş ve adli para cezası olarak verilmiştir. TCK'nın 52/3. maddesi gereğince adli para cezası belirlenirken tam gün sayısı da hesaplanmış ve günlüğü takdiren 20 TL den paraya çevrilerek sanığa 15.200 TL adli para cezası verilmiştir. Kanun maddeleri açıklayıcı bir şekilde aşağıdaki gibidir: TCK'nın 50/4 maddesi, ağır hapis cezalarının adli para cezasına çevrilmesi için bir kural belirlemektedir. TCK'nın 50/1-a maddesi ise adli para cezasının koşullarını belirlemektedir. TCK'nın 52/3. maddesi, adli para cezasının

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme


Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Dosya içeriğine göre; olay günü, gündüz vakti, meskun mahalde, kargo firmasında çalışan sanığın sevk ve idaresindeki kamyonet ile kargo teslim etmek üzere geldiği iki yönlü sokakta, aracı park edip kargoyu teslim ettikten sonra park yerine dönerek aracı çalıştırdığı ve ilerlemeye başladığı sırada kaplama içerisinde oturan mağdura aracının ön kısmıyla çarptığı, küçük bir çocuğun kendisini arabanın önünde yaşlı bir kadın olması hususunda uyarması ile durarak mağduru kontrol ettiği olayda, sanığın asli kusurlu olduğu anlaşılmakla,
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin ceza miktarına, CMK'nın 231. maddesinin uygulanmamasına, geçimini şoförlük yaparak sağlayan sanığın sürücü belgesinin 2 yıl süreyle geri alınmasına, mağdurların şikayetçi olmadığına, bu hususun hüküm kurulurken değerlendirilmediğine ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında hükmedilen uzun süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken uygulanan Kanun maddelerinin ve adli para cezasının belirlenmesine esas alınan tam gün sayısının gösterilmemesi suretiyle TCK’nın 50/4, 50/1-a, 52/3 ve CMK'nın 232/6. maddelerine aykırı hareket edilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak; yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususlarda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; hükmün üçüncü paragrafı çıkartılarak yerine “- Sanığa verilen 2 yıl 1 ay hapis cezasının sanığın sosyal ve ekonomik durumu nazara alınarak TCK'nın 50/4 maddesi delaletiyle TCK’nın 50/1-a maddesi uyarınca adli para cezasına çevrilmesine, TCK'nın 52/3. maddesi gereğince adli para cezasının belirlenmesine esas tam gün sayısının 760 tam gün olarak belirlenmesine, TCK'nın 52/2. maddesine göre günlüğü takdiren 20 TL den paraya çevrilerek 15.200 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına” ibaresinin eklenmesi suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA; 02.11.2022 tarihinde oybirliğiyle ile karar verildi.