Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması üzerine mahkumiyet (Direnme)

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık hakkında İskenderun 1. Sulh Ceza Mahkemesinin 20.02.2009 tarihli ve 2008/561-2009/80 sayılı kararı ile kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan mahkumiyet kararı verildiği, bu kararın sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine Dairemizin 15.02.2016 tarihli ve 2015/2400-2016/1019 sayılı kararı ile bozulduğu, İskenderun 6. Asliye Ceza Mahkemesince 29.04.2016 tarihli ve 2016/206-2016/424 sayılı karar ile Dairemizin bozma kararına direnildiği, hükmün sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyanın Dairemize gönderildiği, Dairemiz tarafından iş bölümü değişikliği nedeniyle 02.08.2017 tarihli ve 2017/1450-2017/3776 sayılı görevsizlik kararı ile dosya Yargıtay 10. Ceza Dairesine gönderildiği, anılan Dairenin de 01.07.2019 tarihli ve 2017/5454-2019/4564 sayılı görevsizlik kararıyla dosya tekrar Dairemize gönderildiği, CMK"nın 307/3. maddesi ile Yargıtay Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu"nun 26.12.2017 tarih ve 2017/280-2017/300 sayılı emsal kararı gereğince direnme kararı üzerine verilen hükmün Dairemizce incelenmesinde zorunluluk bulunduğu anlaşılmakla;
Anayasanın 40/2, CMK"nın 34/2, 232/6. maddelerine göre hüküm fıkrasında, verilen karara karşı kanun yollarına başvurma olanağı bulunup bulunmadığının ve başvurma olanağı var ise süresi, mercii ve şekillerinin tereddüte yer vermeyecek şekilde açıkça gösterilmesi gerekirken, cezaevinde bulunan sanık ...’in yüzüne karşı verilen kararda CMK"nin 263. maddesi gereğince tutuklu bulunduğu ceza infaz kurumu ve tutukevi müdürüne beyanda bulunmak suretiyle veya bu hususta dilekçe vererek kanun yoluna başvurabileceği belirtilmeyip kanun yoluna başvuru yöntemi hususunda tereddüt oluştuğundan, sanığın temyiz isteğinin süresinde olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
KARAR:
1- Dairemizin 15.02.2016 tarihli ve 2015/2400-2016/1019 sayılı kararında usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşıldığından, İskenderun 6. Asliye Ceza Mahkemesinin 29.04.2016 tarihli ve 2016/206-2016/424 sayılı direnme kararının yerinde görülmediğine,
2- 5271 sayılı CMK"nın 307. maddesinin 3. fıkrası ile 5320 sayılı Kanun"un Geçici 10. maddesinin 3. fıkrası uyarınca direnme kararının incelenmesi için dosyanın Yargıtay Ceza Genel Kurulu"na gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"na TEVDİİNE, 17.07.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.