Esas No: 2020/12402
Karar No: 2022/8339
Karar Tarihi: 10.11.2022
Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2020/12402 Esas 2022/8339 Karar Sayılı İlamı
12. Ceza Dairesi 2020/12402 E. , 2022/8339 K.Özet:
Mahkeme kararı, bir kişinin 2863 sayılı Kanuna aykırılık suçundan mahkumiyetine ilişkindir. Ancak, davaya katılma talebinde bulunan İl Kültür ve Turizm Müdürlüğü'nün kabul edilmediği görülmektedir. Yargıtay Ceza Genel Kurulu kararlarında belirtildiği üzere, ilk derece mahkemesinde ileri sürülüp karara bağlanmayan katılma isteklerinin, temyiz incelemesi sırasında karara bağlanması mümkündür. Bu nedenle, İl Kültür ve Turizm Müdürlüğü davaya katılan olarak kabul edilerek yapılan incelemede, sanık mahkum edilmiştir. Kararda ayrıca, katılan vekilinin hükmü geç temyiz etmesi nedeniyle temyiz isteminin reddedildiği belirtilmiştir. Kanun maddeleri ise 2863 sayılı Kanun ve 5271 sayılı CMK'nın 237/2. maddesi ile 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi ve 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesidir.
"İçtihat Metni"
Mahkemesi:Asliye Ceza Mahkemesi
2863 sayılı Kanuna aykırılık suçundan sanık ...’ın mahkumiyetine ilişkin hüküm, şikayetçi vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:Hazine vekili, 12/05/2015 tarihli duruşmada ... İl Kültür ve Turizm Müdürlüğü adına davaya katılma talebinde bulunduğu halde, adı geçen kurumun katılan olarak kabulüne yönelik bir karar verilmediği anlaşılmakla birlikte, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun Dairemizce de benimsenen 21/11/2006 tarihli, 2006/2-249-247 sayılı, 15/07/2008 tarihli, 2008/9-95-195 sayılı ve 19/10/2010 tarihli, 2010/9-149-105 sayılı kararlarında belirtildiği üzere, ilk derece mahkemesinde ileri sürülüp karara bağlanmayan katılma isteklerinin, temyiz incelemesi sırasında herhangi bir inceleme ve araştırma yapılmasını gerektirmiyorsa, karara bağlanması mümkün olduğundan, ... İl Kültür ve Turizm Müdürlüğünün suçtan zarar görmesi ve bu hususta herhangi bir inceleme ve araştırma yapılmasına gerek bulunmaması nedeniyle, 5271 sayılı CMK'nın 237/2. maddesi uyarınca, açılan davaya katılan olarak kabulüne karar verilerek yapılan incelemede;Katılan vekilinin, yüzüne karşı 12/05/2015 tarihinde verilen hükmü, CMUK’un 310/1. maddesinde öngörülen yasal bir haftalık süre geçtikten sonra 21/07/2016 tarihinde temyiz ettiğinin anlaşılması karşısında; 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi gereğince temyiz isteminin isteme uygun olarak REDDİNE; 10/11/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.