Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2022/3454 Esas 2022/8615 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanığın taksirle yaralama suçundan mahkumiyetine ilişkin hüküm, katılan vekili ve sanık tarafından temyiz edildi. Dosya incelendi ve asliye ceza mahkemesi tarafından basit yargılama usulünün uygulanmamasına karar verildiği belirlendi. Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun kararlarında belirtildiği üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği ifade edildi. Dosya içeriği incelendiğinde, sanığın aracının şerit ihlali yaparak karşı yol bölümüne girdiği ve karşı yönden gelen bir motosikletle çarpıştığı, motosiklet sürücüsünün hayat fonksiyonlarını ağır derecede etkileyecek nitelikte kemik kırığı oluşacak şekilde yaralandığı belirlendi. Yapılan yargılamaya ve toplanan delillere göre, mahkeme tarafından fazla ceza tayin edildiği ve eksik araştırma yapıldığı iddiaları reddedilerek, sanığın basit yargılama usulünün uygulanmamasına karar verilmesine hükmedildi. Kanun maddeleri olarak 5271 sayılı CMK'nın 17/10/2019 tarihli ve 7188 sayılı Kanunun 24. maddesi ile 5237 sayılı TCK'nın 52/4. maddesi köşe yazısında belirtilmiştir.

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm katılan vekili ve sanık tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
5271 sayılı CMK'nın 17/10/2019 tarihli ve 7188 sayılı Kanunun 24. maddesi yeniden düzenlenmiş olan "Basit Yargılama Usulü" başlıklı 251. maddenin 1. fıkrasında yer alan "Asliye Ceza Mahkemesince iddianamenin kabulünden sonra adli para cezasını ve/veya üst sınırı 2 yıl veya daha az süreli hapis cezasını gerektiren suçlarda basit yargılama usulünün uygulanmasına karar verilebilir." şeklindeki düzenlemeye göre basit yargılama usulünün uygulanıp uygulanmama takdirinin mahkemeye bırakıldığı, bozma üzerine incelenen kararda mahkemece basit yargılama usulünün uygulanmasına yer olmadığına ve genel hükümlere göre yargılamaya devam edilmesine karar verildiği anlaşılmakla yapılan incelemede;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK'nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya içeriğine göre, gündüz vakti, meskun mahalde, sanığın sevk ve idaresindeki otomobil ile çift yönlü caddede seyir halindeyken, olay mahalline geldiğinde şerit ihlali yaparak karşı yol bölümüne girmesi sonucu aracının sol yan kısımları ile, karşı yönden gelen katılan ...’in sevk ve idaresindeki motosikletle motosikletin şeridinde çarpışmaları sonucu katılanın hayat fonksiyonlarını ağır (5.) derece etkileyecek nitelikte kemik kırığı oluşacak şekilde yaralanmasına asli kusurlu olarak neden olduğu olayda,
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın, basit yargılama usulünün uygulanmamasına, fazla ceza tayin edildiğine, eksik araştırma yapıldığına, beraat etmesi gerektiğine ilişkin, katılan vekilinin hapis cezası yerine adli para cezası tercih edilmesine ve ceza miktarına ilişkin temyiz itirazlarının reddi ile hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 16.11.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.