Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2020/11931 Esas 2022/8614 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi

Suç : Taksirle öldürme

Taksirle öldürme suçundan sanıkların beraatine ilişkin hüküm katılanlar vekili tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Dosya içeriğine göre, 1999 doğumlu olup olay tarihinde 13 yaşında olan ...’ın olay günü saat 12.30 sıralarında öğle tatilinde eğitim gördüğü ... Cumhuriyet İlköğretim Okulunun bahçesinde arkadaşlarıyla top oynadığı sırada topun okulun yakınından geçen dereye düştüğü, ...’ın kaçan topu almak istediği esnada dereye düşerek 1200 metre kadar sürüklendiği, 25.12.2013 tarihinde suda boğulmaya bağlı asfiksi ve gelişen komplikasyonlar sonucu öldüğü, olay tarihinde sanıklardan ...’in ilçe milli eğitim müdürü, ...’ın ilçe milli eğitim şube müdürü, ...’ın ilçe milli eğitim müdürlüğü şefi, ...’nın ilçe milli eğitim müdürlüğünde memur olarak görev yaptıkları olayla ilgili olarak, okul müdürü ...’ın yargılamasının yapıldığı ... Asliye Ceza Mahkemesinin 2013/148 Esas sayılı dosyasında alınan 26.11.2014 tarihli bilirkişi raporunda, okul müdürünün, okulun çevre duvarının yapılması için verdiği dilekçenin gereğini zamanında yaptırmadığı, yeterli önlemi almadığı, sorumlulukta lakayt davrandığı için Milli Eğitim Müdürlüğünün ikinci derece sorumlu olduğunun bildirilmesi üzerine, sanıklar hakkında açılan davada, mahkemece ... İlçe Milli Eğitim Müdürlüğü tarafından 2008 yılından başlamak üzere devam eden yıllarda söz konusu okulun çevresine ihata duvarının yapılması gerektiği yönünde art arda 4 yıl istekte bulunulduğu fakat buna rağmen ... İl Milli Eğitim Müdürlüğü tarafından herhangi bir ödenek gönderilmediği, İlçe Milli Eğitim Müdürlüğünün kendine ait bir ödeneği olmadığı, sadece ilden ödenek talebinde bulunabileceği ve dosya kapsamında da sanıkların üzerine düşen vazifeyi yaptıkları, okulun çevresine duvarın yapılmamasından herhangi bir sorumluluklarının bulunmayacağı, dikkat ve özen yükümlülüğüne aykırı davranmadıkları gerekçesiyle beraatlerine karar verilmesinde isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, incelenen dosya kapsamına göre, süre tutum dilekçesi vererek kararı temyiz eden katılanlar vekilinin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Kusuru bulunmadığı kabul edilen sanıkların CMK'nın 223/2-c maddesi gereğince beraati yerine, aynı Kanunun 223/2-b maddesi gereğince beraatine karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, katılanlar vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususta aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; hükmün 1. bendi çıkarılarak yerine “Yüklenen suç bakımından sanıkların taksire dayalı kusuru bulunmadığından 5271 sayılı CMK'nın 223/2-c maddesi gereğince ayrı ayrı beraatine" ibaresinin yazılması suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan beraate ilişkin hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 16.11.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.