Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2022/1918 Esas 2022/8664 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK'nın 89/1, 89/2d-b, 62, 52/2-4, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
5271 sayılı CMK'nın 17/10/2019 tarihli ve 7188 sayılı Kanunun 24. maddesi yeniden düzenlenmiş olan ''Basit Yargılama Usulü ''başlıklı 251. maddenin 1. fıkrasında yer alan ''Asliye Ceza Mahkemesince iddianamenin kabulünden sonra adli para cezasını ve/veya üst sınırı 2 yıl veya daha az süreli hapis cezasını gerektiren suçlarda basit yargılama usulünün uygulanıp uygulanmama takdirinin mahkemeye bırakıldığı, bozma ilamına uyularak yapılan yargılamada mahkemece basit yargılama usulü değerlendirilerek, uygulanmamasına karar verildiği gözetildiğinde, mahkemenin uygulama yapılmayacağını ilişkin takdirinin olduğu anlaşılmakla yapılan incelemede;
Bozma ilamına uyularak, yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin bir nedene dayanmayan temyiz temyiz itirazının reddine, ancak;
Dosya içeriğine göre; 26/08/2014 günü saat 16:40 sıralarında katılanın sevk ve idaresindeki motosiklet ile meskun mahal içi, bölünmüş, iki şeritli, düz ve eğimsiz yolda seyir halindeyken, kaza mahalli olan benzin istasyonu önüne geldiğinde seyir istikametine göre sağ tarafında bulunan benzin istasyonundan çıkarak yola dahil olan sanığın idaresindeki otomobilin, motosikletin istikamet şeridine girmesi ile katılan kontrolünü kaybederek sürüklenmesi neticesinde basit tıbbi müdahale ile iyileşemeyecek, vücudunda 2.derecede kemik kırığı oluşacak ve yüzünde sabit iz oluşacak şekilde yaralandığı olayda; eşfe binaen tanzim edilen 09/06/2015 tarihli bilirkişi raporu ile Adli Tıp Kurumu ... Trafik İhtisas Dairesi tarafından tanzim edilen 26/08/2015 tarihli raporda: sanığın idaresindeki otomobil ile kontrolsüzce ana yola çıkması ve ilk geçiş hakkını katılanın idaresindeki motosiklete vermemesi sebebiyle asli kusurlu olduğu belirtildiği,
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 07.07.2009 tarih ve 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK'nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan "failin güttüğü amaç ve saiki" gerekçesine gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak; yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususta, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; hükmün 1.fıkranındaki "sanığın güttüğü amaç ve saik'' ibaresinin hükümden çıkarılması suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 16/11//2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.