Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2022/1983 Esas 2022/8670 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK'nın 89/4, 22/3, 62/1, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Bozma ilamına uyularak, yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin eksik incelemeye, kusur durumuna, suç vasfına ve sair nedenlere ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Dosya içeriğine göre; 31/12/2014 günü saat 17:30 sıralarında sanığın, 1.64 promil alkollü vaziyette sevk ve idaresindeki otomobili ile meskun mahal içi, bölünmüş, aydınlatmanın bulunduğu, havanın yağmurlu, zeminin ıslak olduğu, virajlı ve eğimli yolda seyir halindeyken, kaza mahalli olan yaya geçidine geldiğinde karşıdan karşıya geçmek için yaya yolunu kullanan katılanlar ..., ... ve ...'ye çarpması şeklinde meydana gelen ve katılanlar ... basit tıbbi müdahale ile iyileşebilecek şekilde, ... hayati tehlike geçirecek, basit tıbbi müdahale ile iyileşemeyecek ve vücudunda 6. derecede kemik kırığı oluşacak şekilde, ... ise hayati tehlike geçirecek, basit tıbbi müdahale ile iyileşemeyecek, vücudunda 6. derecede kemik kırığı ve duyularından veya organlarından birinin işlevinin yitirilmesi şeklinde yaralandığı olayda; soruşturma aşamasında tanzim edilen 12/01/2015 tarihli raporda: sanığın idaresinde aracın hızını kavşağa ve yaya geçidine yaklaşırken azaltmaması, yayalara ilk geçiş hakkını vermemesi sebebiyle asli kusurlu olduğu, katılanlar her ne kadar yaya geçidi kullanarak karşıdan karşıya geçmek istemişler ise de yola girmeden önce yaklaşan araçların uzaklık ve hızına dikkat etmeleri gerekirken, yeterince dikkatli davranmamaları sebebiyle tali kusurlu oldukları belirtildiği, anlaşılmakla yapılan incelemede;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 07.07.2009 tarih ve 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK'nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan "failin güttüğü amaç ve saiki" gerekçesine gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak; yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususta, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; hükmün 1.fıkranındaki ''suç sebep ve saik'' ibaresinin hükümden çıkarılması suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 16/11//2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.