Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/5727 Esas 2022/8802 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Mahkeme davacının koruma tedbirleri nedeniyle tazminat talebini kısmen kabul etti ve davalı Hazineden 2.000 TL manevi tazminatın davacıya ödenmesine karar verdi. Davalı vekili bu kararı temyiz etti ancak Mahkeme, hükmün kesin olduğu gerekçesiyle temyiz isteminin reddine karar verdi. Karar tarihi itibariyle temyiz kesinlik sınırının 4.270,00 TL olduğu ve uyuşturucu madde ticareti yapma ve sağlama suçundan açılan davada 13.10.2011-18.09.2012 tarihleri arasında 341 gün tutuklu kalan davacının 40.000,00 TL maddi, 75.000,00 TL manevi tazminat talebinin kısmen kabulü ile 2.000,00 TL manevi tazminat takdir edilmesi nedeniyle toplam 2.000,00 TL tazminata ilişkin hükmün kesin olduğu belirtilmiştir. Kanunlar ise 6100 sayılı HMK’nın geçici 3. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan ve 21.07.2004 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanunun 2. maddesi ile değişik HUMK’un 427. ve ek 4. maddelerindeki temyiz sınırı ve hükmolunan tazminat miktarına göre hükmün kesin olması nedeniyle davalı vekilinin temyiz isteminin 1086 sayılı HUMK’un 432. maddesi gereğince isteme uygun olarak reddedildi.

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Dava Tarihi : 06/02/2015
Hüküm : Davacının tazminat talebinin kısmen kabülü ile 2.000,00 TL manevi tazminatın davalı Hazineden alınarak davacıya verilmesine

Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Karar tarihi itibariyle temyiz kesinlik sınırının 4.270,00 TL olduğu ve uyuşturucu madde ticareti yapma ve sağlama suçundan açılan davada 13.10.2011-18.09.2012 tarihleri arasında 341 gün tutuklu kalan davacının 40.000,00 TL maddi, 75.000,00 TL manevi tazminat talebinin kısmen kabulü ile 2.000,00 TL manevi tazminat takdir edilmesi nedeniyle toplam 2.000,00 TL tazminata ilişkin hükmün davalı açısından kesin olduğu görülmekle;
6100 sayılı HMK’nın geçici 3. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan ve 21.07.2004 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanunun 2. maddesi ile değişik HUMK’un 427. ve ek 4. maddelerindeki temyiz sınırı ve hükmolunan tazminat miktarına göre hükmün kesin olması nedeniyle davalı vekilinin temyiz isteminin 1086 sayılı HUMK’un 432. maddesi gereğince isteme uygun olarak REDDİNE, 21.11.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.