Esas No: 2021/5091
Karar No: 2022/8797
Karar Tarihi: 21.11.2022
Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/5091 Esas 2022/8797 Karar Sayılı İlamı
12. Ceza Dairesi 2021/5091 E. , 2022/8797 K.Özet:
Ceza Dairesi'nin verdiği 2021/5091 E., 2022/8797 K. sayılı kararında, uyuşturucu ve uyarıcı madde imal ve ticareti suçundan tutuklu kalan davacının koruma tedbirleri nedeniyle 34.078,99 TL tazminat talebi kısmen kabul edilmiştir. İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 19. Ceza Dairesi'nin yaptığı istinaf incelemesi sonucunda kesinleşen bu karar, davalı vekilinin temyiz talebinin reddine karar verilmiştir. Bu kararda 6100 sayılı HMK'nın 24/11/2016 tarih ve 6763 sayılı Kanunun 42. maddesi ile değişik 362. maddesinin a bendinde yer alan temyiz sınırı ve kabul edilen tazminat miktarına göre kesin nitelikte olduğu belirtilmiştir.
"İçtihat Metni"
Mahkemesi :Ceza Dairesi
Asıl Karar Tarihi: 21/02/2018
Ek Karar Tarihi: 17/05/2018
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Dava Tarihi : 22/12/2016
Hüküm : Davalı vekilinin temyiz isteminin reddi
Davalı vekilinin temyiz isteminin reddine ilişkin ek karar, davalı vekili tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Karar tarihi itibariyle temyiz kesinlik sınırının 47.530,00 TL olduğu ve uyuşturucu ve uyarıcı madde imal ve ticareti suçundan 06.11.2014-13.01.2016 tarihleri arasında 433 gün tutuklu kalan davacının 33.533,33 TL maddi ve 300.000,00 TL manevi tazminat talebinin kısmen kabulü ile İlk Derece Mahkemesince 14.078,99 TL maddi ve 20.000,00 TL manevi tazminat takdir edilmesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesince istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmesi nedeniyle toplam 34.078,99 TL tazminata ilişkin hükmün davalı açısından kesin olduğu görülmekle;
Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hükme yönelik, İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 19. Ceza Dairesi tarafından yapılan istinaf incelemesi sonucunda 21.02.2018 tarih, 2017/4774 Esas – 2018/636 Karar sayılı "istinaf başvurusunun esastan reddine" dair kararı, davalı açısından 6100 sayılı HMK’nın 24/11/2016 tarih ve 6763 sayılı Kanunun 42. maddesi ile değişik 362. maddesinin a bendinde yer alan temyiz sınırı ve kabul edilen tazminat miktarına göre kesin nitelikte olması sebebiyle, davalı vekilinin temyiz talebinin reddine ilişkin İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 19. Ceza Dairesinin, 17.05.2018 tarih ve 2017/4774 Esas – 2018/636 Karar sayılı ek karara yönelik davalı vekilinin CMK'nın 296/2. maddesi gereğince yaptığı temyiz isteminin, CMK'nın 302/1. maddesi gereğince ESASTAN REDDİNE; dosyanın gereği için İstanbul 16. Ağır Ceza Mahkemesine; kararın bir örneğinin de İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 19. Ceza Dairesine iletilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına GÖNDERİLMESİNE; 21.11.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.