Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/5474 Esas 2022/8784 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Ankara Bölge Adliye Mahkemesi, davacıların koruma tedbirleri nedeniyle tazminat talebinin reddine ilişkin hükmü esastan reddetti. Ancak Yargıtay tarafından yapılan incelemede, tazminat davasına konu dayanak kararın hükümden sonra kesinleştiği ve davanın süresinde açılıp açılmadığının tespit edilmesi gerektiği belirtildi. Ayrıca, sadece aracın tescil belgesi sahibinin tazminat talep hakkına sahip olduğu vurgulandı. Kararın gerekçesinde 5271 sayılı CMK'nın 302/2. maddesi ve fıkrası ile 304/2. maddesi detaylı bir şekilde açıklandı.

Mahkemesi :Ceza Dairesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Dava Tarihi : 27/03/2017
Hüküm : İstinaf başvurusunun esastan reddi

Davacıların tazminat talebinin reddine ilişkin hükme yönelik, Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 12. Ceza Dairesi tarafından yapılan istinaf incelemesi sonucunda 19/04/2018 tarihli, 2017/2829 - 2018/701 sayılı "istinaf başvurusunun esastan reddine" ilişkin karar davacılar vekili tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Tazminat talebinin dayanağı olan Ankara 3. Ağır Ceza Mahkemesinin 2009/201 Esas – 2014/74 Karar sayılı ceza dosyası kapsamında, davacı ... ...'a ait olduğu ve satışı için galeri işletmeciliği yapan davacı ...'a teslim edildiği belirtilen araca 20/03/2009 tarihinde el konulduğu, yapılan yargılama sonunda 01/04/2014 tarihinde davacılar dışı sanıkların dolandırıcılık suçundan mahkumiyetine ve suça konu aracın davacı ...'a iadesine karar verildiği, aracın ...'a 29/03/2016 tarihinde iade edildiği, el koyma tarih itibariyle davanın 5271 sayılı CMK'ya tabi olduğu anlaşılmakla;
Davacının 106.715,03 TL maddi tazminatın 21/03/2009 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile ödenmesi talebine ilişkin söz konusu davada, yerel mahkemece tazminat talebinin dayanağı olan ceza dosyasında kararın henüz kesinleşmediği ve davacılar yönünden tazminat talep etme koşullarının oluşmadığı gerekçesi ile davanın reddine hükmedilmesi üzerine davacılar vekili tarafından yapılan istinaf başvurusu üzerine Bölge Adliye Mahkemesince yapılan istinaf incelemesi sonucunda istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmesinde;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, davacılar vekilinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
İncelenen dosya kapsamına göre, dava açıldığında ve hüküm kurulduğunda henüz dava açma süresi başlamamış ise de, dairemizce yapılan temyiz incelemesi sırasında, Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) üzerinden yapılan araştırmada, tazminat davasına konu dayanak kararın, hükümden sonra Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2018/6443 Esas, 2020/16 Karar numaralı ilamı ile 13/01/2020 tarihinde kesinleştiği görülmekle, davaların en az giderle ve mümkün olan süratle sonuçlandırılmasını yargıya bir görev olarak yükleyen Anayasanın 141/son maddesi hükmü uyarınca yargılamaya devamla bir karar verilmesi gerektiği, bu kapsamda; davaya dayanak olan Ankara 3. Ağır Ceza Mahkemesinin 2018/97 Esas – 2018/248 Karar sayılı hükmüne dair kesinleşme şerhinin Yargıtay denetimine olanak verecek şekilde aslı ya da onaylı örneği dosya içine alınarak, kesinleşme şerhinde belirtilen kesinleşme tarihinin doğru olup olmadığı, 27/03/2017 tarihinde açılan tazminat davasının süresinde açılıp açılmadığının tayin ve tespit edilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Kabule göre de;
Suça konu aracın, tazminat talebinin dayanağı olan ceza dosyası sanığı adına tescili yapılmadan önceki tescil belgesi sahibi araştırılmak ve yalnızca ... tescil belgesi sahibinin el koyma nedeniyle tazminat talep etme hakkını haiz olduğu gözetilmek suretiyle karar verilmesi gerektiği,
Kanuna aykırı olup, davacılar vekilinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, açıklanan nedenlerle isteme uygun olarak, Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 12. Ceza Dairesi tarafından yapılan istinaf incelemesi sonucunda 19/04/2018 tarihli, 2017/2829 - 2018/701 sayılı sayılı "istinaf başvurusunun esastan reddine" dair hükmünün 5271 sayılı CMK'nın 302/2. madde ve fıkrası uyarınca BOZULMASINA; bozma kararı doğrultusunda işlem yapılmak üzere 5271 sayılı CMK'nın 7165 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ve Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 8. maddesi ile değişik 304/2. maddesi uyarınca, dosyanın gereği için Ankara 5. Ağır Ceza Mahkemesine; kararın bir örneğinin de Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 12. Ceza Dairesine iletilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına GÖNDERİLMESİNE; 21/11/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.