Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2020/3560 Esas 2022/8907 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Karar tarihi : 24/11/2015
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK'nın 85/1, 62/2, 51, 63. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Ölen ...'un, sanık ...’in müteahhitliğini yaptığı inşaatta boya işleri yapmak üzere işe başladığı, olay günü inşaatın teras katında üç kişilik bir ekiple orada bulunan yük asansörünü söküp aşağıya atma esnasında, elindeki asansör parçasını aşağıya atmak üzere iken, dengesini kaybedip bina teras katından aşağıya yaklaşık 16 metre yükseklikten zemine düşmesi sonucu öldüğü; mahkemece hükme esas alınan keşfe dayalı düzenlenen 29.06.2015 tarihli bilirkişi raporuna göre, sanık ...’in yürürlükteki mevzuat hükümlerine göre sorumluluklarını yerine getirmeyen, usulüne uygun şekilde denetlenmeyen inşaatta gerekli olan İş Güvenliği ve İşçi Sağlığı ile ilgili gerekli tedbirleri almadığı ve gerekli denetim gözetimi yaptırmayan, iş günü tatil ve çalışma sürelerine riayet etmeyen, sigortasız eleman çalıştırarak iş güvenliği eğitim ve bilgilendirmeleri yaptırmayan, yapacağı işle ilgili mesleki eğitim almadan çalışmasına müsaade eden, iş yerinde gerekli uyarı ve güvenlik önlemlerini almayan, çalışanların kullanmaları gereken koruyucu donanımları temin etmeyen ve işyerini denetlemeyen, işe uygun olmayan malzemeyi iş yerinde bulundurarak kullanılmaması gereken yerlerde kullanılmasını denetlemeyen işyeri sorumlusu şantiye şefi ile birlikte asli kusurlu olduğunun kabul ve tespit edildiği, 24/11/2015 tarihli hükümle birlikte bilirkişi raporunda kendisine kusur izafe edilen inşaatın şantiye şefi ile ilgili Edremit Cumhuriyet Başsavcılığına suç duyurusunda bulunulmasına karar verildiği, şantiye şefi olduğu tespit edilen Mitat Aydın hakkında yapılan soruşturma neticesinde Edremit 1.Asliye Ceza Mahkemesinin 02.03.2017 tarih, 2016/40-2017/231 sayılı karar ile sanık Mitat Aydın hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verildiği ve bu kararın 06.04.2017 tarihinde kesinleştiği anlaşılmakla, bu hususta bozma öneren tebliğnamedeki (I) numaralı görüşe iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,ancak;
5271 sayılı CMK’nın 231. maddesindeki “hükmün açıklanmasının geri bırakılması”na ilişkin düzenlemenin sanık hakkında uygulanıp uygulanmamasına karar verilirken, aynı maddenin 6. fıkrasındaki koşullar irdelenip, dosyaya yansıyan bilgi ve kanıtlarla birlikte isabetle değerlendirilerek, denetime olanak verecek ve somut gerekçeler de gösterilmek suretiyle takdir hakkının kullanılmasının gerektiği; incelenen dosya kapsamına göre, müştekilerin zararlarının giderildiği, yargılama aşamasında da sanıktan şikayetçi olmadıkları anlaşılmakla, duruşma tutanaklarına yansıyan herhangi bir olumsuz davranışı bulunmayan, hakkında belirlenen cezada takdiri indirim uygulanan ve temyize konu kamu davasındaki suçu 18/06/2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Yasanın 72. maddesiyle değişik CMK'nın 231/8. maddesindeki değişiklikten önceki tarihte işleyen sanık hakkında “Yasal koşulları oluşmadığından” şeklindeki dosya kapsamıyla uyuşmayan, yasal olmayan, yetersiz gerekçeyle sanık hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılmasının uygulanmaması,
Kabul ve uygulamaya göre de;
Sanık hakkında belirlenen cezanın ertelenmesine karar verilirken, TCK'nın 51/8. maddesi gereğince, denetim süresinin yükümlülüklere uygun veya iyi hâlli olarak geçirildiği takdirde, cezanın infaz edilmiş sayılacağına dair ihtarata hükümde yer verilmemesi ile sanığın denetim süresi içinde kasıtlı bir suç işlemesi halinde ertelenen cezanın kısmen veya tamamen infaz kurumunda çektirilmesine karar verileceği ihtarı yapılırken, dayanak kanun maddesi olan TCK'nın 51/7. maddesinin belirtilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı kanunun 8/1. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca hükmün isteme uygun olarak BOZULMASINA; 22.11.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.