Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/5144 Esas 2022/9088 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davacı, FETÖ'ye üye olma suçundan tutuklanıp beraat ettikten sonra tazminat talebinde bulundu. Yerel mahkeme, davacının maddi ve manevi tazminat talebinin kısmen kabul edilmesine karar verdi. Davacı ve davalı vekilleri ise istinaf başvurusunda bulundu. Bölge adliye mahkemesi yapılan inceleme sonucunda maddi tazminatın düşürülmesi ve istinaf başvurusunun esastan reddedilmesine karar verdi. Temyiz istemi sonucunda ise kararın esastan reddine ve dosyanın Tarsus 1. Ağır Ceza Mahkemesi'ne gönderilmesine karar verildi. Kararda bahsedilen kanun maddeleri 5271 sayılı CMK'nın 302/1, 304/1 ve 7165 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ve Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun'un 8. maddesidir.

Mahkemesi :Ceza Dairesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Dava Tarihi : 10/01/2019
Hüküm : Düzeltilerek istinaf başvurusunun esastan reddi
Temyiz Edenler : Davacı vekili ve Davalı vekili

Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hükme yönelik, Adana Bölge Adliye Mahkemesi 14. Ceza Dairesi tarafından yapılan istinaf incelemesi sonucunda 16.04.2021 tarihli, 2020/2095 Esas, 2021/891 Karar sayılı "düzeltilerek istinaf başvurusunun esastan reddine" ilişkin kararı davacı vekili ve davalı vekili tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Tazminat talebinin dayanağı olan Mersin 7. Ağır Ceza Mahkemesinin 2017/531 Esas – 2018/524 Karar sayılı ceza dosyası kapsamında, davacının FETÖ silahlı terör örgütüne üye olma suçundan 08.03.2017 – 19.12.2017 tarihleri arasında 286 gün gözaltında ve tutuklu kaldığı, yapılan yargılama sonunda beraatine hükmedildiği, beraat hükmünün 21.11.2018 tarihinde kesinleştiği, tutuklama tarihi itibariyle yürürlükte bulunan 5271 sayılı CMK'nın 142. maddesinde öngörülen süre içinde yetkili ve görevli mahkemeye davanın açıldığı ve kanunda öngörülen yasal şartların oluştuğu anlaşılmakla;
Davacının 1.000.000 TL maddi, 4.000.000 TL manevi tazminatın gözaltına alınma tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile ödenmesi talebine ilişkin söz konusu davada, yerel mahkemece davacının en son aldığı net ve sabit maaş üzerinden hesap edilen 58.646,97 TL maddi, 30.000 TL manevi tazminatın gözaltına alınma tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile davalıdan alınarak davacıya ödenmesine hükmedilmesi üzerine davacı vekili ve davalı vekili tarafından yapılan istinaf başvurusu üzerine Bölge Adliye Mahkemesince yapılan istinaf incelemesi sonucunda hükmedilen maddi tazminatın 56.596,38 TL’ye, manevi tazminatın 28.000 TL’ye indirilmesi suretiyle düzeltilerek istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmesinde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, davacı vekilinin hükmedilen tazminat miktarının eksik olduğuna, davalı vekilinin davanın reddi gerektiğine, hükmedilen tazminat miktarının fazla olduğuna ilişkin tüm temyiz itirazlarının reddiyle, usul ve Kanuna uygun bulunan Adana Bölge Adliye Mahkemesi 14. Ceza Dairesi'nin 16.04.2021 tarihli, 2020/2095 Esas, 2021/891 Karar sayılı "düzeltilerek istinaf başvurusunun esastan reddine" ilişkin karara karşı yapılan temyiz isteminin isteme uygun olarak 5271 sayılı CMK.nın 302/1. maddesi uyarınca ESASTAN REDDİNE; 5271 sayılı CMK'nın 7165 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ve Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun'un 8. maddesi ile değişik 304/1. maddesi uyarınca, dosyanın gereği için Tarsus 1. Ağır Ceza Mahkemesi'ne; kararın bir örneğinin de Adana Bölge Adliye Mahkemesi 14. Ceza Dairesi'ne iletilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı'na GÖNDERİLMESİNE; 28.11.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.