Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2022/4179 Esas 2022/9089 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davacı, FETÖ silahlı terör örgütüne üye olduğu gerekçesiyle 22 ve 5 gün gözaltında kaldıktan sonra kovuşturma yapılmadığı için tazminat talep etmişti. Yerel mahkeme, maddi tazminat talebini reddetmiş ancak manevi tazminat talebinin kısmen kabul etmişti. Bu karar, istinaf edilerek Bölge Adliye Mahkemesince incelendi ve hüküm fıkrasındaki bir nolu bendinin tamamının çıkartılarak yerine belirli bir maddi tazminat miktarının ödenmesine karar verildi. Temyiz istemi ise esastan reddedildi ve dosya İzmir 7. Ağır Ceza Mahkemesine gönderildi. Kararda, tazminat talebinin dayanağı olan kanun maddesi olan 5271 sayılı CMK'nın 142. ve 304/1. maddeleri ayrıntılı bir şekilde belirtildi.

Mahkemesi :Ceza Dairesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Dava Tarihi : 04/10/2019
Hüküm : Düzeltilerek istinaf başvurusunun esastan reddi

Davacının maddi tazminat talebinin reddine, manevi tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hükme yönelik, İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 14. Ceza Dairesi tarafından yapılan istinaf incelemesi sonucunda 04.12.2020 tarihli, 2020/1899 Esas, 2020/3576 Karar sayılı "düzeltilerek istinaf başvurusunun esastan reddine" ilişkin kararı davacı vekili tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Tazminat talebinin dayanağı olan İzmir Cumhuriyet Başsavcılığının 2017/26090 Soruşturma – 2019/39956 Karar sayılı ceza dosyası kapsamında, davacının FETÖ silahlı terör örgütüne üye olma suçundan 18.01.2017 – 09.02.2017 tarihleri arasında 22 gün, 02.03.2017 – 07.03.2017 tarihleri arasında 5 gün gözaltında kaldığı, yapılan soruşturma sonunda kovuşturma yapılmasına yer olmadığına dair karar verildiği, kararın 03.09.2019 tarihinde kesinleştiği, gözaltı tarihi itibariyle yürürlükte bulunan 5271 sayılı CMK'nın 142. maddesinde öngörülen süre içinde yetkili ve görevli mahkemeye davanın açıldığı ve kanunda öngörülen yasal şartların oluştuğu anlaşılmakla;
Davacının 10.000 TL maddi, 100.000 TL manevi tazminatın gözaltına alınma tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile ödenmesi talebine ilişkin söz konusu davada, yerel mahkemece maddi tazminat talebinin reddine, 2.500 TL manevi tazminatın ilk gözaltına alınma tarihinden, 800 TL manevi tazminatın ikinci gözaltına alınma tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile davalıdan alınarak davacıya ödenmesine hükmedilmesi üzerine davacı vekili ve davalı vekili tarafından yapılan istinaf başvurusu üzerine Bölge Adliye Mahkemesince yapılan istinaf incelemesi sonucunda hüküm fıkrasına “hüküm fıkrasının maddi tazminata ilişkin bir nolu bendinin tamamının hükümden çıkartılarak yerine "Maddi tazminat talebinin kısmen kabulü ile, ilk gözaltı süresi için 1.029,60-TL maddi tazminatın 18/01/2017 tarihinden, ikinci gözaltı süresi için 234-TL maddi tazminatın 02/03/2017 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalı hazineden alınarak davacıya verilmesine" ibarelerinin eklenmesi suretiyle düzeltilerek istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmesinde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, davacı vekilinin hükmedilen tazminat miktarının eksik olduğuna ilişkin tüm temyiz itirazlarının reddiyle, usul ve Kanuna uygun bulunan İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 14. Ceza Dairesinin 04.12.2020 tarihli, 2020/1899 Esas, 2020/3576 Karar sayılı düzeltilerek istinaf başvurusunun esastan reddine ilişkin karara karşı yapılan temyiz isteminin isteme uygun olarak 5271 sayılı CMK'nın 302/1. maddesi uyarınca ESASTAN REDDİNE; 5271 sayılı CMK'nın 7165 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ve Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 8. maddesi ile değişik 304/1. maddesi uyarınca, dosyanın gereği için İzmir 7. Ağır Ceza Mahkemesine; kararın bir örneğinin de İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 14. Ceza Dairesine iletilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına GÖNDERİLMESİNE; 28.11.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.