Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2022/3014 Esas 2022/9146 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık, taksirle öldürme suçundan mahkum edilmiştir. Sanık aracıyla seyir halindeyken direksiyon hakimiyetini kaybederek bariyerlere çarpmış, ardından yaya geçidine girerek bir yayaya çarpmış ve ölümüne sebep olmuştur. Temyiz edilen hükümde, TCK'nın 53. maddesindeki hak yoksunluklarının sanık hakkında uygulanmasına karar verilmesi ve TCK'nın 61/1-m-g maddesindeki \"failin güttüğü amaç ve saik\" gerekçelerinin temel ceza belirlemede gözetilmemesi nedeniyle bozma kararı verilmiştir. Hükmün bu nedenle bozulmasına karar verilen madde kanun maddeleri şunlardır:
- TCK'nın 53. maddesi - ceza mahkumiyeti durumunda hak yoksunluğu
- TCK'nın 61/1-m-g maddesi - suçun temel ceza belirlemesinde \"failin güttüğü amaç ve saik\" gerekçelerinin gözetilmesi.

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ile katılan vekili tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Olay günü saat 09.40 sıralarında sanığın sevk ve idaresindeki araçla meskun mahalde, bölünmüş, 2 şeritli, 7 metre genişliğindeki yolda seyir halindeyken direksiyon hakimiyetini kaybederek önce yolun sağındaki bariyerlere çarptığı ardından bariyerlerin üzerinden giderek banket içindeki yaya ...’a çarptığı, kaza nedeniyle yayanın öldüğü, kazanın meydana gelmesinde sanığın asli ve tam kusurlu olduğu tespit edilen olayda;
Bozmaya uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafi ile katılan vekilinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-TCK’nın 53. maddesindeki hak yoksunluklarının (53/6 hariç) taksirli suçlarda uygulanma olanağı bulunmadığı gözetilmeden, sanık hakkında 53. maddesindeki hak yoksunluklarının uygulanmasına karar verilmesi,
2-Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan "failin güttüğü amaç ve saik" gerekçelerine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafii ile katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; hükmün birinci fıkrasında yer alan “sanığın güttüğü amaç” ibaresinin çıkarılması, hükmün TCK’nın 53/1. maddesine ilişkin 3. paragrafının hükümden çıkarılması ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün isteme uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA; 28.11.2022 tarihinde oybirliği ile karar verildi.