Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/2672 Esas 2022/9247 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Mahkeme, taksirle yaralamadan dolayı hüküm giyen sanık hakkında daha önce verilen kararın kanun yararına bozulduğunu ve hak yoksunluğuna hükmedilemeyeceğinin belirtildiğini ifade etmiştir. Ancak, tekrar yargılama sonucunda verilen kararın yok hükmünde olduğu anlaşıldığından, dosyanın yeniden mahalline iadesine karar verilmiştir. Kanun maddeleri şunlardır: TCK'nın 89/1, 22/3, 89/2-d, 53/6 ve 53/1.

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama



Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Kadınhanı Asliye Ceza Mahkemesinin 29/01/2015 tarihli ve 2014/239 Esas, 2015/45 Karar sayılı ilamı ile taksirle yaralama suçundan sanık ... hakkında TCK'nın 89/1, 22/3, 89/2-d, 53/6, 53/1 maddelerine göre mahkumiyetine hükmedildiği, temyiz edilmeksizin kesinleşen bu karara karşı kanun yararına bozma yoluna gidilmesi üzerine Yargıtay 12. Ceza Dairesinin 17/03/2016 tarihli, 2015/16893 Esas, 2016/4375 Karar sayılı ilamı ile "taksirle yaralama suçundan mahkum olan sanık hakkında, kasten işlenen suçlarda uygulanan TCK'nın 53/1. maddesi gereğince hak yoksunluklarına hükmedilemeyeceğinin gözetilmemesi" gerekçesiyle kararın kanun yararına bozulmasına, sanık hakkındaki hak yoksunluklarını içeren 6. bendin hükümden çıkarılması ile diğer hususların aynen bırakılmasına karar verilmek suretiyle hükmün kesinleştiği dolayısıyla yeniden yargılama yapılamayacağının gözetilmeyerek, sanık hakkında tekrar yargılama sonucu verilen 23/02/2017 tarihli, 2016/292 E. 2017/19 K. Sayılı kararının yok hükmünde olduğu anlaşılması karşısında, bu karara karşı sanığın yapmış olduğu temyiz isteminin incelenmeksizin, isteme uygun olarak dosyanın mahalline iadesine, 29/11/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.