Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2020/10268 Esas 2022/9413 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanığın trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan mahkumiyetine ilişkin hüküm temyiz edilmiş. Mahkeme, sanığın eyleminin söz konusu suça uygun olduğunu belirtmiş ve uygulanacak cezayı TCK'nın 179. maddesi 2. fıkrasına göre belirlemiştir. Ancak, basit yargılama usulü ile ilgili Anayasa Mahkemesi kararı nedeniyle sanığın cezasında indirim yapılması gerektiği vurgulanmıştır. Bu nedenle, dosyanın yeniden değerlendirilmesi ve gereği için bozulması kararlaştırılmıştır. Kanun maddeleri ise şöyle açıklanmıştır:
- TCK'nın 179. maddesi 2. fıkrası: Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçunun temel ceza miktarı \"üç aydan iki yıla kadar hapis cezası\" olarak belirlenmiştir.
- CMK'nın 251. maddesi 1. fıkrası: Asliye ceza mahkemesince, adli para cezasını ve/veya üst sınırı iki yıl veya daha az süreli hapis cezasını gerektiren suçlarda basit yargılama usulünün uygulanmasına karar verilebilir.
- CMK'nın 251. maddesi 3. fıkrası: Basit yargılama usulü uygulanan olaylarda mahkûmiyet kararı verildiği takdirde sonuç ceza dörtte bir oranında indirilir.
- TCK'nın 7. maddesi: Kanunun suç saydığı eylemlerin cezalandırılmasında mozaiklik ilkesi uygulanır.
- 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi: Temyiz incelemesi sırasında hükmün tek bir nedenle bozulması halinde diğer nedenlerin incelenmesine gerek yoktur.
- 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi: Yargıtay kararlarına karşı temyiz yoluna başvurulabileceği belirtilir.

Mahkemesi:Asliye Ceza Mahkemesi


Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelendi gereği düşünüldü;Sanığa isnat edilen eylemin, 5237 sayılı TCK'nın 179. maddesinin 2-3. fıkralarında düzenlenen ''trafik güvenliğini tehlikeye sokma'' suçuna ilişkin olduğu, trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçu için TCK'nın 179. maddesinin 2. fıkrasında temel ceza miktarının ''üç aydan iki yıla kadar hapis cezası'' olarak belirlendiği; 5271 sayılı CMK'nın, 17.10.2019 tarihli ve 7188 sayılı Kanunun 24. maddesi ile başlığı ile birlikte yeniden düzenlenmiş olan ''Basit Yargılama Usulü'' başlıklı 251. maddesinin 1. fıkrasında yer alan; ''Asliye ceza mahkemesince, iddianamenin kabulünden sonra adli para cezasını ve/veya üst sınırı iki yıl veya daha az süreli hapis cezasını gerektiren suçlarda basit yargılama usulünün uygulanmasına karar verilebilir.'' şeklindeki düzenlemeye, 7188 sayılı Kanunun geçici 5. maddesinin 1-d bendinde yer alan ''01/01/2020 tarihi itibarıyla kovuşturma evresine geçilmiş, hükme bağlanmış veya kesinleşmiş dosyalarda seri muhakeme usulü ile basit yargılama usulü uygulanmaz.'' şeklindeki düzenleme ile sınırlama getirilmiş ise de; Anayasa Mahkemesinin 19.08.2020 tarihli ve 31218 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanan, 25.06.2020 tarihli ve 2020/16 Esas-2020/33 Karar sayılı iptal kararı ile; ''...kovuşturma evresine geçilmiş...'' ibaresinin, aynı bentte yer alan ''...basit yargılama usulü...'' yönünden Anayasaya aykırı bulunarak iptaline karar verilmesi sebebiyle, kovuşturma evresine geçilmiş olan ve basit yargılama usulü uygulanabilecek dosyalar yönünden 7188 sayılı Kanunun 5. maddesinin 1-d bendinde yer alan düzenlemenin iptal edildiği anlaşıldığından; Anayasa Mahkemesi kararlarının geriye yürümesi mümkün olmayıp, Ceza Muhakemesi Kanununda yapılan değişikliklerin ise derhal uygulanması gerekmekle birlikte, basit yargılama usulü uygulanan olaylarda CMK'nın 251. maddesinin 3. fıkrasına göre; ''mahkûmiyet kararı verildiği takdirde sonuç ceza dörtte bir oranında indirilir.'' şeklindeki düzenleme karşısında, Anayasa Mahkemesinin anılan iptal kararının neticeleri itibariyle maddi ceza hukukuna ilişkin ve CMK'nın 251. maddesinin 3. fıkrasında yer alan düzenlemenin sanık lehine sonuç doğurabilecek nitelikte olduğunun anlaşılması karşısında, TCK'nın 7. maddesi ile CMK'nın 251. maddesi hükümleri gözetilmek suretiyle, sanık lehine olan uygulamanın belirlenerek yerine getirilmesi ve gereği için dosyanın, ''Basit Yargılama Usulü'' yönünden yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması;Bozmayı gerektirmiş olup, sanığın temyiz sebepleri yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı sair yönler incelenmeksizin 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA; 01.12.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.











Y.İşl.Md.