Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/5965 Esas 2022/9514 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davacının tazminat talebinin reddine ilişkin bir hüküm verildiği ve yapılan istinaf incelemesi sonucunda davacı aleyhine kararın esastan reddine karar verildiği belirtiliyor. Davacının, reşit olmayanla cinsel ilişki ve çocuğun kaçırılması ve alıkonulması suçlarından dolayı yakalanıp, yapılan yargılama sonunda beraat ettiği ve tazminat davasının süre yönünden reddine karar verilmesi gerektiği ifade ediliyor. Temyiz istemine uygun olarak CMK'nın 302/1. maddesi uyarınca esastan reddedilmesine ve kararın bir örneğinin Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına gönderilmesi kararlaştırılmıştır.
Kanun Maddeleri:
- 5271 sayılı CMK'nın 302/1. maddesi
- 7165 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ve Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 8. maddesi ile değişik 304/1. maddesi.

Mahkemesi:Ceza Dairesi


Davacının tazminat talebinin reddine ilişkin hükme yönelik, ... Bölge Adliye Mahkemesi 12. Ceza Dairesi tarafından yapılan istinaf incelemesi sonucunda 08.02.2019 tarihli, 2018/66 Esas, 2019/467 Karar sayılı "istinaf başvurusunun esastan reddine" ilişkin karar davacı vekili tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü: Tazminat talebinin dayanağı olan ... Ağır Ceza Mahkemesinin 2009/244 Esas – 2010/183 Karar sayılı ceza dosyası kapsamında, davacının reşit olmayanla cinsel ilişki ve çocuğun kaçırılması ve alıkonulması suçlarından dolayı 19.01.2010 tarihinde çıkarılan yakalama emri nedeniyle 16.03.2010 tarihinde yakalandığı ve savunması alındıktan sonra aynı gün serbest bırakıldığı, yapılan yargılama sonunda 26.10.2010 tarihinde beraatine hükmedildiği, her ne kadar kesinleşme şerhi hatalı olarak 23.03.2017 olarak düzenlenmiş ise de, davacı hakkında verilen beraat hükmüne karşı temyiz kanun yoluna gidilmediği gözetildiğinde hükmün 16.02.2011 tarihinde kesinleştiği, yakalama tarihi itibariyle davanın yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununa tabi olduğu anlaşılmakla;Davacının 1.000,00 TL maddi, 100.000,00 TL manevi tazminatın koruma tedbirinin uygulandığı tarihten itibaren işleyecek yasal faizi ile ödenmesi talebine ilişkin söz konusu davada, İlk Derece Mahkemesince davacı hakkında gözaltı tedbiri uygulanmadığı gerekçesi ile tazminat koşullarının oluşmadığından bahisle davanın reddine hükmedilmesi üzerine davacı vekili tarafından yapılan istinaf başvurusu neticesinde Bölge Adliye Mahkemesince yapılan istinaf incelemesi sonucunda beraat hükmünün 16.02.2011 tarihinde kesinleştiği ve tazminat davasının ise 1 yıllık süre geçtikten sonra 11.09.2017 tarihinde açıldığı gözetilerek davanın süre yönünden reddine karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde reddine karar verilmesinin sonuca etkili olmadığından bahisle istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmesinde isabetsizlik görülmemiştir. Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, davacı vekilinin davacı aleyhine vekalet ücretine hükmedilmemesi gerektiğine ve sair nedenlere ilişkin tüm temyiz itirazlarının reddiyle, usul ve Kanuna uygun bulunan ... Bölge Adliye Mahkemesi 12. Ceza Dairesinin 08.02.2019 tarihli, 2018/66 Esas, 2019/467 Karar sayılı "istinaf başvurusunun esastan reddine" ilişkin karara karşı yapılan temyiz isteminin isteme uygun olarak 5271 sayılı CMK'nın 302/1. maddesi uyarınca ESASTAN REDDİNE; 5271 sayılı CMK'nın 7165 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ve Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 8. maddesi ile değişik 304/1. maddesi uyarınca, dosyanın gereği için ... 3. Ağır Ceza Mahkemesine; kararın bir örneğinin de ... Bölge Adliye Mahkemesi 12. Ceza Dairesine iletilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına GÖNDERİLMESİNE; 05.12.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.