MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacılar tarafından, davalılar aleyhine 24.05.2011 gününde verilen dilekçe ile geçit hakkı istenmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın reddine dair verilen 26.04.2012 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü: K A R A R
Dava, Türk Medeni Kanununun 747. maddesi gereğince geçit irtifakı tesisine ilişkindir.
Aleyhine geçit kurulması istenen 162 parsel sayılı taşınmazın paylı malikleri olan bir kısım davalı paydaşlar davayı kabul ettiklerini beyan etmişler, paylı maliklerden ... davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davacının dava dışı 157 parsel sayılı taşınmaz üzerinden yeterli geçiti olduğu ve ayrıca 161 parsel sayılı taşınmazın fiili yola bitişik bulunduğu gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Hükmü, davacı vekili temyiz etmiştir.
Davacı, 162 parsel sayılı taşınmaz üzerinden, kadastroda yol olarak bırakılmayan doğudaki fiili yola çıkış verilmek sureti ile geçit hakkı tesis edilmesini istemiştir.
Bilirkişi raporunda alternatif olarak 157 parsel üzerinden geçit hakkı tesis edilebileceği belirtilmiştir. Dosya kapsamına göre en uygun olan geçit irtifakı 157 sayılı parsel üzerinden tesis edilebilir. Ne var ki davacı bu alternatiften geçit hakkı tesisini kabul etmemiş, ısrarla 162 parsel sayılı taşınmazdan geçit hakkı verilmesini istemiş ise de bu parselden geçit hakkı verilmesi halinde taşınmazın kullanım şekli ve bütünlüğü bozulacağından uygun değildir. Şu hale göre davanın bu nedenle reddine karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması doğru görülmemiştir.
Davanın, lehine geçit istenen taşınmazın yeterli geçidi bulunduğu gerekçesi ile reddi doğru değil ise de, hüküm sonucu itibariyle doğru görüldüğünden onanması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacının temyiz itirazlarının reddiyle sonucu itibariyle doğru olan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz edene yükletilmesine, 06.11.2012 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.