Eşdeğerlik Durumu - İşyeri İhtiyacı Nedeniyle Tahliye - Mülkiyet Hakkı - Yargıtay 6. Hukuk Dairesi 2009/2735 Esas 2009/5993 Karar Sayılı İlamı

6. Hukuk Dairesi 2009/2735 E., 2009/5993 K.

6. Hukuk Dairesi 2009/2735 E., 2009/5993 K.

• EŞDEĞERLİK DURUMU
• İŞYERİ İHTİYACI NEDENİYLE TAHLİYE
• MÜLKİYET HAKKI

• 6570 S. GAYRİMENKUL KİRALARI HAKKINDA KANUN [ Madde 7 ]

"İçtihat Metni"

Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan yukarıda tarih ve numarası yazılı tahliye davasına dair karar davalı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü.

Uyuşmazlık iktisap ve işyeri ihtiyacı nedeniyle tahliye istemine ilişkindir.Mahkemece istemin kabulüne karar verilmiş,hüküm davalı tarafından temyiz edilmiştir.

1-Dosya kapsamına, toplanan delillere, mevcut deliller mahkemece takdir edilerek karar verilmiş olmasına göre davalı vekilinin davacı N........ A.......... hakkındaki hükme yönelik temyiz itirazları yerinde değildir.

2-Davalı vekilinin davacı H............ A......... hakkındaki hükme yönelik temyiz itirazlarına gelince;

6570 Sayılı Yasanın 7/c veya 7/d maddesine göre işyeri ihtiyacına dayalı olarak açılan tahliye davalarında ihtiyaçlının kirada olması halinde ihtiyacın varlığının kabulü için ihtiyaçlının ya tahliye tehdidi altında bulunması veya kiralananın yapılacak iş için daha üstün nitelikte olması, en azından halen iş yapılan yerle eşdeğer nitelikte bulunması gerekir. Eşdeğerlik durumu varsa mülkiyet hakkına üstünlük tanınmalıdır. Bu iki halden birisinin varlığı ihtiyacın kabulü için yeterlidir. Her iki halin birlikte olması gerekmez.

Olayımıza gelince; Davacılar vekili, dava dilekçesinde, davalının kiracı olduğu 8454 ada 1 parselde kayıtlı taşınmazı davacıların ½ şer hisse ile 5.6.2007 tarihinde satın aldığını, davalıya 14.6.2007 tarihli ihtar ile satın alma ve ihtiyaç nedeniyle tahliye isteminin bildirildiğini belirterek 6570 sayılı yasanın 7/d maddesi gereğince iktisap ve ihtiyaç nedeniyle tahliyeye karar verilmesini talep etmiştir. Davalı vekili,cevap dilekçesinde,davacıların ihtiyaçlarının gerçek ve samimi olmadığını,davacıların halen vantilatör satışı işini dava konusu yere yakın bir dükkanda yaptıklarını,aynı işi yapan şirketin yönetim kurulu başkanı ve ortağı olduklarını belirterek davanın reddini savunmuştur. Mahkemece tahliye isteminin kabulüne karar verilmiştir. Davacılardan N......... A.........’un E....-V...... Vantilatör Sanayi Ve Ticaret Limited Şirketi’nin, diğer davacı H......... A.........’un ise E.....-V...... Vantilatör Sanayi Ve Ticaret Limited Şirketi ile E......-P..... Makine İnşaat Gıda Taahhüt Pazarlama Sanayi Ve Ticaret Limited Şirketinin ortakları olduğu dosya arasında bulunan İ......... Ticaret Sicil Memurluğunun cevabi yazısından anlaşılmıştır.Ayrıca davalılardan H......... A.........’un E.....-P.... Makine İnşaat Gıda Taahhüt Pazarlama Sanayi Ve Ticaret Limited Şirketinin yetkili tek müdürü, E.......-V...... Vantilatör Sanayi Ve Ticaret Limited Şirketinin ise yetkili iki müdüründen biri olduğu anlaşılmıştır.Davacılardan H......... A........ adı geçen şirketlerde ortak ve aynı zamanda şirketleri temsile yetkili müdür olarak çalıştığına göre, ihtiyaçlının sabit işi olduğu ve bu işin başka iş yapmasına imkan vermediğinin kabulü gerekir.Bu durum adı geçen davacının işsiz ve boşta olmadığını göstermektedir.6570 sayılı yasa zorunlu ihtiyacı tahliye nedeni olarak kabul etmiştir.Faal bir işi bulunan ve o işi bırakmayan kişinin başka bir işyerine zorunlu ihtiyacı olduğu kabul edilemez. Bu sebeplerle zorunlu, gerçek ve samimi ihtiyaca dayanmayan davacı H.......... A..........’un davasının reddine karar verilmesi gerekirken yazlı gerekçe ile davanın kabulüne karar verilmesi doğru olmadığından hükmün bozulması gerekmiştir.

SONUÇ;Yukarıda 1 nolu bentte açıklanan nedenlerle davacılardan N............ A......... yönünden hükmün ONANMASINA, 2 nolu bentte açıklanan nedenlerle davacılardan H......... A....... yönünden temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA ve onanan kısım için aşağıda yazılı temyiz giderinin temyiz edenden alınmasına 23.06.2009 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.