MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı vekili tarafından, davalı aleyhine 05.10.2011 gününde verilen dilekçe ile geçit hakkı istenmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kabulüne dair verilen 03.05.2012 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:
K A R A R
Dava, Türk Medeni Kanununun 747.maddesi gereğince geçit irtifakı kurulması istemine ilişkindir.
Davalı vekili, kendi taşınmazından değil, başka taşınmazlardan geçit kurulması gerektiğini belirtmiştir.
Mahkemece davanın kabulüne, kuzeydeki DSİ"ye ait kanal ve servis yolu olan taşınmaza ulaşacak şekilde geçit hakkı kurulmasına karar verilmiştir.
Hükmü, davalı 877 sayılı parselin maliki temyiz etmiştir.
İzlenen pafta örneğine göre, davacının 222 sayılı parselinin geçit ihtiyacı olduğu açıktır. Geçit davalarında amaç, geçit ihtiyacında olan taşınmazın genel yolla bağlantısının sağlanmasıdır. Oysa, kurulan geçitle davacı parseli DSİ’ye ait kanal ve yola bağlanmıştır.
Mahkemece yapılması gereken iş, civardaki taşınmazların tapu kayıtları getirtilerek mülkiyet durumlarını belirlemek, geçitin bağlandığı taşınmazlar DSİ’ye ait ise pafta örneği gönderilmek suretiyle DSİ’ye ait taşınmazdan yol olarak gelip geçme olanağı bulunup bulunmadığını sorup saptamak, istemi bunun sonucuna göre değerlendirmek olmalıdır.
Değinilen yönler gözardı edilerek eksik inceleme ve araştırmayla yazılı şekilde hüküm tesisi doğru görülmediğinden kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, peşin yatırılan harcın istek halinde iadesine, 03.07.2012 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.