MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi

Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan yukarıda tarih ve numarası yazılı tahliye davasına dair karar davacı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
Uyuşmazlık, konut ihtiyacı nedeniyle kiralananın tahliyesine ilişkindir. Mahkemece davanın reddine karar verilmesi üzerine hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı vekili, dava dilekçesinde, davalının kiralananda 01.12.2006 tarihli sözleşme ile kiracı olduğunu, davacının halen çocuklarının evinde yaşamakla birlikte aralarında doğan problemler nedeniyle aile huzurlarını bozmamak için dava konusu taşınmaza yerleşmek istediğini, bu nedenle davalının kiralanandan tahliyesini talep etmiştir. Davalı vekili, ihtiyacın gerçek ve samimi olmadığını, daha önce temerrüt nedeniyle dava açılmış ise de feragat edildiğini, davacının tahliye nedeni aradığını, davanın reddine karar verilmesini savunmuştur. Mahkemece davacının 1341 doğumlu olup, yaşı itibariyle bakıma muhtaç olduğu ayrıca aynı adreste iki taşınmazı bulunup, diğer taşınmazın 1.8.2007 tarihli sözleşme ile yeniden aynı şahsın oturmasına müsaade edildiği, bu nedenle ihtiyacın samimi olmadığından bahisle davanın reddine karar verilmiştir.
İhtiyaç iddiasına dayalı davalarda tahliyeye karar verilebilmesi için ihtiyacın gerçek, samimi ve zorunlu olduğunun kanıtlanması gerekir. Devamlılık arzetmeyen geçici ihtiyaç tahliye nedeni yapılamayacağı gibi henüz doğmamış veya gerçekleşmesi uzun bir süreye bağlı olan ihtiyaç da tahliye sebebi olarak kabul edilemez. Davanın açıldığı tarihte ihtiyaç sebebinin varlığı yeterli olmayıp bu ihtiyacın yargılama sırasında da devam etmesi gerekir.
Olayımıza gelince; uyuşmazlık ihtiyaç iddiasına dayalı tahliye istemine ilişkindir. Davada dayanılan ve hükme esas alınan 01.12.2006 başlangıç tarihli ve bir yıl süreli kira sözleşmesi konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmamaktadır. Davacı, halen çocuklarının yanında oturmakta olup, aralarında anlaşmazlık çıktığını bu nedenle aile huzurlarını bozmamak için kendi taşınmazına yerleşmek istediğini beyan etmiş, dinlenen tanıklar da davacının beyanını doğrulamışlardır. Mahkemece her ne kadar yukarıda yazılı gerekçe ile davanın reddine karar verilmiş ise de, ihtiyaçlının yaşlı ve bakıma muhtaç olması,
kendi konutunda oturma isteğine engel olarak kabul edilemeyeceği gibi, davacıya ait aynı adresteki diğer taşınmaz esasen 1.8.2006 tarihinde kiraya verilmiş olup, 1.8.2007 tarihinde aynı kiracı ile sözleşmenin yenilenmiş olduğu, başka bir kişiye kiralamanın söz konusu olmadığı anlaşılmaktadır. Bu durumda davacının ihtiyaç nedeniyle tahliye istemesinde bir usulsüzlük bulunmamaktadır. Dinlenen tanık beyanları ve dosya kapsamına göre de, ihtiyacın samimi olduğunun kabulü ile kiralananın tahliyesine karar vermek gerekirken yazılı gerekçe ile istemin reddine karar verilmesi doğru değildir.
Hüküm bu nedenle bozulmalıdır.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile HUMK.nun 428.maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine, 26.5.2010 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.