MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davacı vekili ile davalılardan ... vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili; müvekkilinin davalı ..."na bağlı çocuk evinde değişen alt işverenler bünyesinde bakım personeli olarak 10.01.2007 tarihinden 05.11.2014 tarihin kadar çalıştığını, geniş anlamda ücret alacakları ödenmediği için ve iş koşulları ağırlaştırıldığı için haklı nedenle iş sözleşmesini feshettiğini iddia ederek; kıdem tazminatı, yıllık izin, fazla çalışma, hafta tatili ile ulusal bayram ve genel tatil alacaklarının davalılardan tahsilini talep etmiştir.
Davalılar Cevabının Özeti:
Davalı ... vekili; davacıyla aralarında asıl alt işveren ilişkisi bulunmadığını, alacaklarından idarenin sorumlu olmadığını, davacının tüm hak ve alacaklarının ödendiğini, dava konusu alacaklara hak kazanmadığını başkaca bir alacağının da bulunmadığını savunarak davanın reddini talep etmiştir.
Davalı ... Tem. Hiz. ve Rek. Tic. ve Paz. Ltd. Şti."ne usulünce tebligat yapıldığı halde davaya cevap vermemiştir.
Bozma İlamı ve Mahkeme Kararının Özeti:
Yerel Mahkemenin ilk kararı, Yargıtay (Kapatılan) 22. Hukuk Dairesi’nin 04.01.2016 tarih, 2015/35539 esas ve 2016/21 karar sayılı ilamıyla, görev hususu nedeniyle bozulmuş, daha sonraki karar ise yine Yargıtay (Kapatılan) 22. Hukuk Dairesi’nin Dairesi’nin 04.07.2018 tarih, 2018/7956 esas ve 2018/16829 karar sayılı ilamıyla “Taraflar arasındaki uyuşmazlık, davacı ... davalılar arasındaki ilişkinin İş Kanunu kapsamında değerlendirilip değerlendirilemeyeceği ve bu bağlamda İş Mahkemesinin görevi noktasındadır.
Dosya içeriğine göre Mahkemece hükmüne uyulan 04.01.2016 tarih, 2015/35539 esas ve 2016/21 karar sayılı bozma ilamında, 2828 sayılı Kanun"un 3. maddesinin birinci fıkrasının (f) bendinin onüç numaralı alt bendinde 06.02.2014 tarih ve 6518 sayılı Kanun ile yapılan değişiklikle "Koruma Bakım ve Rehabilitasyon Merkezi" yerine Ev Tipi Sosyal Hizmet Birimleri" tanımlamasının getirildiği, davacının 19.02.2014 tarihinden önceki çalışmalarının İş Kanunu kapsamında olduğu belirtilmiştir.
Davacının,19.02.2014 tarihinden sonraki çalışmalarının ev tipi sosyal hizmet birimlerinde geçip geçmediği araştırılarak sonucuna göre anılan dönem çalışması yönünden İş Mahkemelerinin görevli olup olmadığının belirlenmesi gerektiği vurgulanmıştır.
Yapılan araştırma sonucunda davacının anılan dönemde önce Çocuk Evleri Koordinasyon Merkezi Müdürlüğünde, 19.06.2014 tarihinden sonra ise ... Çocuk Evinde çalıştığı bildirilmiştir. Mahkemece, bu çalışmaların ev tipi sosyal hizmet biriminde geçirilmediği kabul edilerek karar verilmiştir.
Ancak yapılan araştırma ve inceleme hüküm kurmaya elverişli bulunmamaktadır. Ev tipi sosyal hizmet birimlerinin özelliklerine ilişkin bilgi ve belgeler ilgili yerlerden getirtilmeli ve davacının uyuşmazlık konusu dönemde çalıştığı ... Çocuk Evi"nin bu tanımlama kapsamına girip girmediği denetime açık şekilde belirlenmelidir. Sonucuna göre davacının 19.06.2014 tarihi sonrasındaki çalışmalarının İş Kanunu kapsamına girip girmediği açıklığa kavuşturulmalıdır. Eksik inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.” gerekçesiyle tekrar bozulmuştur.
Mahkemece, bozmaya uyularak yapılan yargılama neticesinde davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı, davacı vekili ile davalı ... vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Gerekçeli kararda, dava tarihinin 12.12.2014 yerine 15.02.2016 olarak yazılması, mahallinde düzeltilebilir maddi hata kabul edilmiştir.
2-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalı ..."nın tüm, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
3-Yerel mahkemenin ilk kararı görev hususu nedeniyle, ikinci kararı da davacının 19.06.2014 tarihinden sonraki çalışmalarının 4857 sayılı İş Kanunu kapsamına girip girmediği hususunda araştırma yapılması nedeniyle bozulmuştur.
Her ne kadar ilk bozmadan sonra davacının tüm çalışmasının 4857 sayılı İş Kanunu kapsamında kaldığı belirlenmişse de; ikinci bozmada tüm çalışma değil de davacının bakım koordinatörü olarak çalışmaya başladığı 19.06.2014 tarihinden itibaren İş Kanunu kapsamına girip girmediği hususunun araştırılması belirtilmiştir.
Her iki bozma kararında, 19.02.2014 tarihinde yürürlüğe giren 6518 sayılı Kanunun yürürlüğe girdiği tarihe kadarki çalışmalarının 4857 sayılı İş Kanunu kapsamında kaldığı açıklanmış olup, davacı yararına oluşan müktesep hak kuralına aykırı şekilde kıdem tazminatı talebinin tümden reddi hatalıdır.
Davacının 19.02.2014 tarihine kadar olan çalışmalarının 4857 sayılı İş Kanunu kapsamında kaldığı ve en son iş sözleşmesinin sona ermesinin tazminata hak kazanacak şekilde gerçekleştiği anlaşılmakla kıdem tazminatı, 19.02.2014 tarihine kadar olan hizmet süresi için hesaplanmalı ve taleple ilgili hüküm kurulmalıdır.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davacı tarafa iadesine, 01.03.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.